Basilica of St. Mary — Attraction in Kevelaer

Vandaag, donderdag 14 juni 2018, ga ik op bedevaart. Sommigen vinden dat het hele leven een soort van bedevaart is omdat ze voortdurend op zoek zijn naar de zin en betekenis ervan, anderen weten van meet af aan dat ze zijn overgeleverd aan duistere, meedogenloze en onvoorspelbare krachten en dat er geen eer te behalen valt. Ze proberen er het beste van te maken en hopen dat ze mazzel hebben. De eerste groep gelooft meestal in een soort lotsbestemming, een Opperwezen of iets van dien aard. De tweede groep leeft in het sadistische universum van W.F. Hermans of wordt getroffen ‘een broodkruimel te zijn op de rok van het universum’ (Lucebert). Over beide opvattingen zijn duizenden boeken geschreven met ontelbare argumenten, redeneringen, onderbouwingen en trouwens ook tot op de dag van vandaag behoorlijk wat oorlogen gevoerd.

Ikzelf weet niet wat ik zoek, laat staan wat ik moet vinden. Wat ik wel weet, is dat ik vandaag op stap ben, blij dat ik het kan, op de mountainbike langs de Niers vanaf Weeze via Slot Hertefeld en Slot Wissen naar het beroemde bedevaartsoord Kevelaar. Nou weet ik, toevallig of niet, veel van bedevaarten want ben geboren en getogen in een bedevaartplaats, namelijk Meerveldhoven onder Eindhoven, waar Maria ter Eik in de Lambertusparochie in de meimaand de grote attractie was voor bedevaartgangers die van heinde en verre in groten getale toestroomden. Ik was, toevallig of niet maar vooral omdat mijn zeer gelovige moeder dat erg fijn vond, in mijn jeugd eerst misdienaar en daarna acoliet en heb alles wat met de kerk, het geloof, het leven en het lijden van doen had, met de paplepel ingegoten gekregen. Ik vond dat toen ook helemaal niet zo erg, sterker nog, best veel plezier aan beleefd. Bij de misdienaars hadden we veel lol met allerlei meestal vrij onschuldige kwajongensstreken zoals het consumeren van hosties en miswijn in de sacristie, het neerleggen van de verkeerde attributen en kledingstukken voor de dienstdoende pastoor of priester, het stiekem afluisteren van gesprekken in de biechtstoel of het twee uur te vroeg luiden van de kerkklokken voor de nachtdienst met Kerstmis. Ook had ik als misdienaar allerlei voorrechten. Zo mocht ik op de lagere school regelmatig al om halftien de deur uit om een lijkmis te dienen. Was ik toch mooi ruim anderhalf uur weg van de terreur en de bedompte en benepen sfeer die daar altijd hing. En het mooie was dat ik in die tijd dan vrijwel helemaal alleen op straat was in een uitgestorven dorp met soms een verdwaalde, boodschappende moeder, bakker of groenteboer. Vaders waren altijd allemaal op het werk, waren sowieso altijd al meer op de achtergrond aanwezig. Het hoogtepunt van het jaar was natuurlijk de meimaand waarin Kermis en Kerk als van oudsher hand in hand gingen. Een combinatie van verboden broeierige lusten in de rups, in de grote hoog opzwaaiende gondelschommels en de wat hardere confrontaties in de botsautootjes en daarnaast de devotie bij de dagelijkse stichtelijke diensten met een kerk vol bedevaartgangers, vaak ziek, misvormd, gekweld door noodlot en ellende en op zoek naar troost en verlossing. Voor in de kerk, in de heilige boom de Eik die volhing met gouden en zilveren objecten, stond Maria. Temidden van deze schitterende pracht en praal was zij voor eenieder onontkoombaar en nadrukkelijk zichtbaar. Een paar keer in de meimaand hadden we ook de processies en sleepten we Maria op een draagbaar door zowat het hele dorp. Met alle priesters, geestelijken, misdienaars, acolieten, koorleden, de harmonie, vendelzwaaiers en een enorme stoet van gelovigen, dorpelingen en bedevaartgangers waarvan sommigen zelfs af en toe op hun knieën, trokken we over het kerkplein,het kerkhof en door straten en stegen. Regelmatig stopten we voor rituele handelingen met veel wijwater, wierook, gezangen en eindeloze gebeden. Meestal een strakblauwe, zonnige hemel met een explosie van kleurrijke bloesems. In mijn herinnering althans.

En opnieuw tref ik dit alles aan in Bedevaartsoord Kevelaar, maar dan net iets anders. Volgende keer meer. Ik overschrijd de...

De Mariabasiliek is een neogotisch kerkgebouw in Kevelaer waar de grotere Heilige missen van de Maria- bedevaart te Kevelaer worden opgedragen.

Het kerkgebouw werd tussen 1858 en 1864 door Hilger Hertel de oudere gebouwd.

De 4 verdiepingen tellende 90 meter hoge toren werd pas in 1883-1884 toegevoegd.

Omstreeks de eeuwwisseling volgde de bijzondere kleurrijke beschildering van het dwarsschip en het koor.

In 1991 werd de restauratie van de op de Parijse Sainte-Chapelle geïnspireerde binnenbeschildering afgesloten. Daarmee was één van de meest kleurrijke kerkinterieuren van het Rijnland weer in oude glorie hersteld.

Door aanzienlijke oorlogsverwoestingen gingen de oorspronkelijke glas-in-loodramen verloren. In 1946 werden deze vervangen.

In 1884 verleende Paus Leo aan pastoor Josef Van Ackeren ( 1830 - 1903 ) en diens opvolgers het privilege om in zijn plaats viermaal jaarlijks de apostolische zegen te verstrekken.

Kevelaer is de enige plek in het Duitstalige gebied waar deze zegen door de priester of een aanwezige bisschop op de feestdagen Maria-Visitatie , Maria-Hemelvaart, Maria-Geboorte en Allerheiligen wordt gegeven.

Het orgel is met haar 135 registers het grootste Duits-romantische orgel van de wereld.

De kerk werd in 1923 verheven...

Eine beeindruckende Erfahrung – spirituell und architektonisch

Die Basilika St. Marien in Kevelaer hat mich tief beeindruckt.

Schon beim Betreten spürt man die besondere Atmosphäre dieses Ortes eine Mischung aus ehrfürchtiger Stille und lebendiger Geschichte.

Die prachtvolle neugotische Architektur, der imposante Turm und vor allem die detailreiche Ausmalung im Inneren laden zum Staunen ein.

Besonders schön fand ich die Lichtverhältnisse, die je nach Tageszeit die ganze Basilika in ein sanftes, fast mystisches Licht tauchen.

Auch die Orgel ist ein echtes Highlight selbst wenn sie gerade nicht gespielt wird, spürt man ihre Größe und Bedeutung.

Wer Glück hat und ein Konzert miterleben kann, sollte sich das nicht entgehen lassen.

Die Basilika ist nicht nur ein Ort des Gebets, sondern auch ein Platz zum Innehalten, Nachdenken und Kraft tanken.

Die Verbindung zur Gnadenkapelle und die lange Wallfahrtstradition machen den Besuch zu etwas ganz Besonderem.

Ich kann jedem einen Besuch in Kevelaer und der Basilika nur empfehlen ob gläubig oder nicht, dieser...