Цудоуны храм ... схавалі яго ў савецкія часы за будынкамі ... можа і да лепшага ... Літоўскі князь Ягайла заснаваў на нашых землях некалькі каталіцкіх святыняў, сярод якіх і святыня ў прадмесці Мінска, якое атрымала назву Траецкая Гара дзякуючы пабудаванаму тут напрыканцы ХІV – напачатку XV ст. фарнаму касцёлу Найсвяцейшай Тройцы. Першапачаткова касцёл, які знаходзіўся прыблізна там, дзе сёння ўзвышаецца Нацыянальны акадэмічны Вялікі тэатр оперы і балета Рэспублікі Беларусь, быў драўляным, і на пачатку XVIII ст. быў перабудаваны плябанам Каралем Пётрам Панцэрынскім таксама з дрэва. У жніўні 1809 г. падчас вялікага пажару ў горадзе святыня згарэла, і рэгулярныя набажэнствы для парафіянаў пачалі праводзіцца ў катэдральным касцёле і ў драўлянай капліцы на Залатагорскіх могілках. Паколькі ў 1832 г. на тэрыторыі Расійскай імперыі была забаронена дзейнасць каталіцкіх кляштараў, тагачасны Мінскі біскуп Мацей Ліпскі, каб захаваць дамініканскі касцёл, які знаходзіўся на месцы сённяшняга Палацу Рэспублікі, ператварыў яго ў парафіяльны касцёл Найсвяцейшай Тройцы. Аднак у 1840 г. былы дамініканскі касцёл, самы высокі будынак у тагачасным Мінску, ўсё ж такі быў зачынены, а набажэнствы для парафіянаў адбываліся ў капліцы на Залатой Горцы, якую вернікі ў 1842 г. адрамантавалі і перарабілі пад касцёл.

Непадалёк ад вёскі Камароўка знаходзіўся самы вялікі ўзгорак у акрузе — Залатая Горка. Існуе некалькі версій паходжання гэтай назвы. Паводле адной з іх — найбольш паэтычнай — назва з'явілася ад залацістага восеньскага лісця кляновага гаю, што шумеў калісьці на Залатой Грцы. Паводле іншай версіі, у гэтых мясцінах нібы знаходзілі шмат залатых скарбаў. Рэлігійнае тлумачэнне паходжання гэтай назвы звязана з тым, што калі ксёндз пасля Імшы абвясціў збор сродкаў на пабудову святыні, людзі склалі на зняты ім арнат цэлую горку залатых манетаў. Гэтыя грошы пайшлі на будаўніцтва касцёла ў гонар святога Роха — абаронцы людзей і жывёлы ад пошасцяў, які напрыканцы XVIII ст. уратаваў жыхароў Мінска ад страшэннай эпідэміі халеры. Менавіта тады, каля 1790 г., на Залатой Горцы з'явіліся могілкі, дзе пазней і была пабудаваная драўляная капліца, у якой вернікі з пашанаю змясцілі цудатворную фігуру святога апекуна, знойдзеную паводле падання ў руінах старадаўняга мінскага касцёла баніфратраў, што калісьці стаяў на Старым Рынку.