d.1699 / ö.1738)

İslam âlimlerinden ve evliyanın büyüklerinden bir zattır. Adı Hasan b.Ali, mahlası Sezai'dir. Tasavvuf'ı Gülşeniyye yoluna mensup idi. 1080 (m.1669) yılında Gördes'te doğdu. Şehrin bugünkü adı Korent olup, Yunanis­tan sınırları içinde kalmıştır. 1151 (m.1738) yılında Edirne'de vefat etmiştir. Kendi adıyla anılan dergâhın bahçesinde defnedilmiştir. Hasan Sezai Hazretleri, 18 yaşına kadar doğum yeri olan Gördes'te kaldı. 1687 yılında Venedikliler o beldeyi istila edince, gemi ile Gördes'ten İstan­bul'a geldi. Yolculuk sırasında, Halvetiyye yolunun büyüklerinden biri ile tanı­şıp sohbetinde bulundu. Hasan Sezai Hazretleri, genç ve yakışıklı olmakla, zahir güzelliğine sahip olduğu gibi, edep ve ahlakının fevkalâde olması ve çok iyi terbiye edilmesiyle bâtınî güzelliğe, kalp ve ruh temizliğine sahip idi. Anlayış ve istidanının yük­sek olması, ileride yüksek ilmî mertebelere erişeceğini gösteriyordu. Bir müddet sonra İstanbul'dan Edirne'ye geçen Hasan Sezaî Hazretleri bir taraftan orada bulunan âlimlerden zahir ilimlerini tahsil ederken, diğer ta­raftan kendini tasavvuf yolunda yetiştirip, kendisine manevî terbiye verecek bir rehber aradı. Gemi yolculuğu sırasında görüştüğü zatın tesiri ve gördüğü bir rüya üze­rine, Âşık Musa Dergâhı’nda bulunan Şeyh Muhammed Sırrı Efendi Hazretle­ri'ne talebe olup, yerine geçen Şeyh Muhammed Lâ'lî Fenâî Efendi Hazretleri'ne bağlandı. Muhammed Lâ'lî Efendi aslen Kastamonu’lu olup, Edirne'de Şeyh Suca' zaviyesinde talebe yetiştirmekle meşgul idi. Hasan Sezâî Hazretleri'ne dergah vakfının icarlarını toplamak görevi verildi. Bunun için Sezaî Hazretleri'ne "Câbî Dede Efendi" de denilmiştir. Hasan Sezaî Hazretleri o zattan mezun olup, Gülşenî Veli Dede Dergahı'nın şeyhi oldu. Buradaki vazifesi altı ayı dol­durunca, Efendi Muhammed Lâ'lî Hazretleri'nin halifelerinden olan Muhammed Hamdi Efendi vefat etti. Bunun üzerine Hasan Sezaî Hazretleri onun yerine geçti. Hasan Sezaî Hazretleri, bir gün müridleriyle sohbet ederken kalp gözü ile efendisi Lâ'lî Hazretleri'nin vefat ettiğini anlayıp, şiddetli üzüntüye kapıldı ve kendinden geçerek yere düştü. Bu sırada bir dişi kırıldı ve bu dişi bir tahtaya saplandı. Günümüzde de hazretin bu dişi, mihrabın sağ tarafında bulunmakta ve ziyaret edenler tarafından görülmektedir. Hasan Sezâî Efendi bu ara yine İstanbul'a gelmişti. Daha önce Edirne'de iken adı her tarafta duyulmuş olduğundan, İstanbul'a gelince, birçok kimse onu görmek arzusu ile bulunduğu yere akın etti. Fakat o, tevazuunun çokluğun­dan, gayet sakin idi. Böyle gelip sohbette bulunanlardan bazılarının kalbine, Hasan Sezaî Hazretleri'ni istedikleri gibi bulamama düşüncesi geldi. O gece bu kimselerin her biri, rüyalarında, Rasulüllah Efendimizi ziyaret için Medine'ye gittiklerini, fakat kapıda Hasan Sezaî Hazretleri'nin bulunduğunu ve Huzur-u Saadete girebilmek için onun yardımı gerektiğini gördüler. Ertesi günü rüyalarını birbirlerine anlattıklarında, hepsinin aynı rüyayı gördükleri anlaşıldı. Böylece Hasan Sezaî Hazretleri'nin, Rasulüllah Efendimiz'in varisi olan büyük âlimlerden olduğunu yakînen anladılar. Hasan Sezaî Hazretleri daha sonra Mısır'a gitti. Kahire'de Gülşeniyye Dergâhı’nda vazife yapan İbrahim Çelebi tarafından, Gülşeniyye tarikatında ikinci pir olarak kabul edildi. Hasan Sezai Hazretleri, gayet kibar, asil ve heybet sahibi iyi huylu, çok zeki ve yakışıklı bir zat idi. Edirne'deki dergâhında 53 yıl talebe yetiştirdi. Ye­tiştirdiklerinin beş yüz bini bulduğu ve bunların yiyip içmelerinin bizzat kendi­si tarafından karşılandığı bilinmektedir.