Cathedral of the Assumption of the Virgin Mary — Attraction in Kołobrzeg

Bazylika konkatedralna (kolegiata) pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny jest najstarszym świadkiem bogatej historii Kołobrzegu. Budowa kościoła rozpoczęła się prawdopodobnie pod koniec XIII wieku. Wznoszono ją etapami. Fundatorami kołobrzeskiej świątyni byli mieszkańcy, którzy nie szczędzili majątków, by wznieść monumentalną budowlę. Miała ona być świadectwem ich prestiżu i bogactwa. Do czasów II wojny światowej znajdowało się w niej kilkaset zabytków. Większość z nich zostało zniszczonych lub uległo rozproszeniu. W czasie walk o Kołobrzeg w marcu 1945 roku kołobrzeska kolegiata została doszczętnie zniszczona. Po wojnie chciano ją do końca rozebrać. Na szczęście tak się nie stało. Po kolejnych naprawach, budowach, remontach stanęło prezbiterium, w którym już w 1958 roku odbyła się pierwsza msza katolicka. Kolejne lata to dalszy ciąg budowy nowej starej kolegiaty. W 1974 roku cała budowa została przekazana kościołowi i trwała dalsza jej odbudowa. Trwała ona 10 lat i nie zatrzymał jej nawet stan wojenny. Uroczystej konsekracji dokonał Prymas Polski kard. Józef Glemp w dniu 21 października 1984 roku. 10 czerwca 1986 roku papież nadał świątyni tytuł bazyliki mniejszej, ze względu na jej znaczenie i bogactwo wyposażenia. Tytuł konkatedra ze względu na diecezję koszalinsko- kołobrzeską(biskup rezyduje w Koszalinie, a kościół kołobrzeski jest współkatedrą). Kolegiata, czyli kościół, przy którym istnieje kapitula, grupa kapłanów sprawująca liturgię. O tym jak bogate było wnętrze kołobrzeskiej katedry przed wojną świadczą tylko czarno-białe fotografie wiszące na ścianach świątyni. Na dzisiaj zostały trzy ołtarze z drewna z przełomu XV/ XVI wieku. W ołtarzu głównym Ostatnia Wieczerza, po lewej stronie ołtarza głównego Pokłon Trzech Króli, po prawej stronie ołtarza głównego w szafie centralnej zawiera figury św. Anny Samotrzeciej i św. Mikołaja z Bari. Kolejnymi zabytkami są stalle kapituły i rajców miejskich z XIV wieku, Chrzcielnica odlana z brązu z 1355 roku, tablice nagrobne i epitafia, dwa krucyfiksy- jeden na belce tęczowej wysoko i drugi małych rozmiarów w zakrystii. Trzy swieczniki- stojący gotycki siedmioramienny z 1327 roku szczęśliwie znaleziony i uratowany na składnicy złomu i dwa wiszące drewniany Korona Schlieffenów i mosiężny Korona Holkenów. Obrazy Cnotliwa niewiasta, Chrystus przed Piłatem, Rycerz na cmentarzu i Ukrzyżowanie. Reszta wydaje się stara ale jest współczesna. Ciekawostką konkatedry są odchylone od strony południowej potężne, ośmioboczne filary. Nie znamy konkretnej przyczyny tego stanu rzeczy ale nie grozi to katastrofą budowlaną. Przez ten stan rzeczy kołobrzeska katedra jest jedyną w swoim rodzaju. Dodam tylko, że kołobrzeska katedra jest na szlaku pielgrzymkowym Pomorskiej Drogi św. Jakuba, jednak ani koło katedry ani w jej wnętrzu nie znalazłem symboli św. Jakuba Apostoła. Dla pielgrzymów dodam, że pamiątkową pieczątkę można uzyskać wewnątrz katedry po lewej stronie w punkcie sprzedaży pamiątek i dewocjonaliów. Zachęcam do wstąpienia w mury tej świątyni. Jest to miejsce modlitwy i zadumy, a także historii Polski i...

Konkatedra Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Kołobrzegu – kościół farny w Kołobrzegu. Świątynia rzymskokatolicka wybudowana w XIV w stylu gotyckim, halowa, pięcionawowa. Od 1972 konkatedra diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej. Data rozpoczęcia budowy kościoła parafialnego Najświętszej Marii Panny w Kołobrzegu nie jest dokładnie znana. Przypuszcza się, że główną świątynię miejską zaczęto wznosić na początku XIV wieku na miejscu dawnego kościoła św. Mikołaja. Pierwszą mszę świętą na placu budowy odprawiono w 1321 roku. Przez następne dwa wieki kościół był rozbudowywany i upiększany. Na skutek osiadania gruntu kilkakrotnie dochodziło do jego przebudowy. Pod koniec XV wieku połączono wieżę północną i południową w jeden masywny blok wieżowy, poprzez zamurowanie przerwy pomiędzy nimi. Dodano hełm środkowy i w ten sposób nadano świątyni ostateczny, monumentalny wygląd, który zachował się do dziś. Od XIV wieku kościół Mariacki w Kołobrzegu pełnił rolę kolegiaty. Od XVI wieku był świątynią luterańską. Początkowo Pomorskiego Kościoła Ewangelickiego, od 1817 roku Pruskiego Kościoła Unijnego. Od XVII do XX wieku kościół był wielokrotnie niszczony przez działania wojenne. W 1945 roku podczas walk o Twierdzę Kołobrzeg stanowił ważny punkt obrony miasta. Został zburzony przez ostrzał artylerii radzieckiej. Po II wojnie światowej ruiny kościoła początkowo zamierzono rozebrać. W 1957 roku przekazano go jednak kościołowi katolickiemu i rozpoczęto odbudowę. W 1958 roku prezbiterium kolegiaty zostało poświęcone i odprawiono w nim pierwszą mszę. W latach 60. XX wieku na mocy decyzji władz PRL w nieodbudowanej części świątyni urządzono Muzeum Oręża Polskiego i w nawie głównej eksponowano ciężki sprzęt wojskowy z czasów wojny. W 1974 r. cała świątynia została oddana na miejsce kultu. W 1972 roku kościół Mariacki w Kołobrzegu ustanowiono konkatedrą diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej. W 1979 roku przywrócono świątyni funkcję kolegiaty. W 1980 roku powołano przy katedrze parafię. 10 czerwca 1986 r. papież Jan Paweł II podniósł kościół parafialny w Kołobrzegu do godności bazyliki mniejszej. 23 października 2007 r. w krypcie pod kościołem pochowano pierwszego ordynariusza diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej kardynała...

In Kolberg, ist im Krieg viel zerstört worden. Heute gibt es nur noch zwei, imposante Bauwerke im Stadtzentrum von Kolberg, dem heutigen Kolobrzeg zu sehen. Das Rathaus, und der Dom, der auch Cathedrale oder Basilika genannt wird. Die Alstadt - Kulisse von Heute,ist nur ein Nachbau, der alt ehrwürdigen Hausfassaden, um zu zeigen, wie schön es hier einmal war.

Im März 1945 wurde der Kolberger Dom zur Ruine. Die Kirche brannte vollkommend aus. Man kann es heute, fast nicht mehr glauben, aber es war halt so. Von 1950 - 1960 war der heutige Kolberger Dom, ein polnisches Kriegsmuseum. Das wissen heute, sicherlich nicht viel Menschen zu berichten.

Der Kolberger Dom begann erst so um 1974 wieder ein Gotteshaus zu werden, denn 1974 übereignetete man die Ruine, die einmal eine imposante Kirche war der katholischen Kirche. Das Kriegs-Museum,wurde nur ein paar hundert Meter weiter verlagert, auch wieder in einen ehemaligen, historischen Bauwerk. Jetzt begann der Wiederaufbau am Kolberger Dom.

Papst Johannes der II. erhob den Kolberger Dom 1986 in den Rang einer Basilika minor. Wenn ich die richtigen Informationen bekommen habe, bietet der Dom 9000 gläubigen Platz. Bei jeden hier stattfindenden Gottesdienst, sollen jedesmal an die 1000 Gläubige in dieser Kirche sein. Von so einen Zulauf,träumen wir praktizierenden Christen, in Deutschland, leider nur von.

Der Mensch denkt. Doch Gott lenkt.....

Der Innenraum vom Kolberger Dom ist riesig. Das Deckengewölbe, kommt einen so hoch vor. Die Kirchenfenster sind dementsprechend auch sehr hoch, und von da her ist es nicht so dunkel im Innenraum. Mier ist aufgefallen, hier brannten keine Kerzen, so wie wir das sonst von einem Gottes-Haus gewohnt sind. Die Heiligen-Verehrung findet hier wohl ohne Kerzenlicht statt. Kommt man in den Dom rein, findet man zur rechten Seite, einen überdimensionalen Leuchter. Sicherlich gibt es noch anderes seheneswertes zu Berichten, aber da fehlen mir leider die Informationen. Wer in Kolberg zu Gast ist sollte auf jeden Fall auch diese Kirche besuchen, es lohnt sich sie...