Palmiarnia w Poznaniu wg mojej opinii jest jedną z najciekawszych. Ilość, rozmiar i egzotyka roślin jest imponująca. Piękne okazy drzew, krzewów i roślin które można podziwiać w wielu tematycznych salach, o różnym klimacie. Ponadto ryby, żółwie i ptaki. Do tego świetnie przygotowana trasa zwiedzania. Jest to niezapomnianą podróż po odległych kontynentach wśród bogatej roślinności różnych stref klimatycznych. Wrażenia dodatkowo wzbogacają dźwięki żywych ptaków i szum wody. W Palmiarni jest również kawiarnia której atrakcją są mrówki poruszające się w tunelach. Polecam to miejsce jako obowiązkowe do obejrzenia.

Historia

Budowa palmiarni w Poznaniu trwała od 1910 do 1911. Powstała na terenie ówczesnego Ogrodu Botanicznego (dziś Park Wilsona) jako budynek murowany o dużych powierzchniach przeszklonych i powierzchni 534 m². W związku z dużym przyrostem eksponatów w 1924 dodano system połączonych szklarni a w 1922 pierwsze wystawowe akwarium w kraju. W 1929 powierzchnia wynosiła już 1694 m². W siedmiu pawilonach oprócz roślin prezentowano również ryby, owady i gady. Wybuch bomby lotniczej podczas alianckiego nalotu w 1941 roku spowodował, że w szklarni wypadły szyby i podczas zimy 1941/1942 wiele eksponatów zginęło. Połamane zostały drzewa i krzewy, a 30% najcenniejszych gatunków roślin poważnie ucierpiało. Natomiast w 1945 palmiarnia została zniszczona w 90%, jednak już w tym samym roku przystąpiono do jej odbudowy. Dzięki uratowaniu części zbiorów, a także roślinom przywiezionym z terenu całego kraju już w 20 kwietnia 1946 otwarto niemal wszystkie pawilony. Najpierw oszklono główny segment budynku i tu przeniesiono wszystkie ocalałe rośliny. Palmiarnia otrzymała też liczne dary z innych instytucji i miejscowości. W 1961 Międzynarodowe Targi Poznańskie przekazały palmiarni swoją szklarnię, dzięki której, po połączeniu z istniejącym kompleksem powierzchnia obiektu wzrosła do 2528 m². Rdzewiejąca i gnijąca wskutek upływu czasu konstrukcja została zamknięta dla zwiedzających 11 kwietnia 1978, a 9 czerwca 1983 wmurowano kamień węgielny pod nową palmiarnię. Wokół istniejących pawilonów wznoszono nowe, o konstrukcji aluminiowej, a gdy wyposażono je już we wszystkie niezbędne urządzenia, stary pawilon rozbierano, chroniąc tym samym rośliny przed działaniem niekorzystnych czynników z zewnątrz. Palmiarnia Poznańska ponownie otworzyła swoje podwoje dla zwiedzających 1 października 1992. Aktualnie na powierzchni 4600 m² (46 000 m³) w 12 pawilonach (część jest niedostępna dla publiczności – rozmnaża się w nich rośliny) prezentowanych jest około 1100 gatunków roślin, a w akwarium 170 gatunków ryb oraz około 50 gatunków roślin wodnych. Palmiarnia Poznańska jest największą w kraju i jedną z największych w Europie.