The way to the ancient theater (quite difficult) starts from the marina, behind the Town Museum, where you often have the opportunity to see two locals playing backgammon. The climb follows a narrow, typically Greek street, and continues on some sort of stone steps. Once you get to the theater, you have the opportunity, after visiting, to continue on the same road to the ruins of the ancient Acropolis and the temple of the goddess Athena. Once you get to the theater, you can not fail to notice a few aspects: 1. the giant wish for beauty and art of so-called primitive people, since they accepted to made such an effort to enjoy them. 2. the special aesthetic sense that the same people showed, the panorama that can be admired from the places being superb. 3. the inscriptions carved in the stone of some places with the names of certain families, these being what we call "reserved places", which proves that the viewing of the theater shows at that time was not a hazardous act but a consistent activity. Drumul spre teatrul antic (destul de anevoios) pornește din portului marina, prin spatele Muzeului orășenesc unde, adeseori, aveți ocazia să vedeți doi localnici cum joacă table. Urcușul urmează o stradă îngustă, tipic grecească, și continuă pe un fel de trepte din piatră. Odată ajunși la teatru, aveți ocazia, după vizitarea lui, să vă continuați același drum spre ruinele vechii Acropole și ale templului zeiței Athena. Odată ajunși la teatru, nu se poate să nu remarcați câteva aspecte: 1. dorința uriașă de frumos și față de artă a unor oameni așa-zis primitivi, din moment ce acceptau să facă un asemenea efort pentru a se bucura de ele. 2. simțul estetic deosebit de care dădeau dovadă aceiași oameni, panorama care poate fi admirată din gradene fiind superbă. 3. inscripțiile cioplite în piatra unor gradene cu numele anumitor familii, acestea fiind ceea ce numim noi "locuri rezervate", ceea ce dovedește că vizionarea pieselor de teatru în acea vreme nu era un act fortuit, ci o activitate...
Read moreΤο αρχαίο θέατρο της Θάσου βρίσκεται στο βορειοανατολικό άκρο της αρχαίας πόλης. Ήταν κατασκευασμένο σε μία φυσική κοιλότητα του λόφου στην περιοχή Λιμένα, εντοπίζεται το αρχαίο θέατρο του νησιού, ένα τμήμα του οποίου εδράζεται στην παρειά του τείχους. Το κοίλο του θεάτρου διέθετε βορειοδυτικό προσανατολισμό, δηλαδή είχε θέα προς την πόλη και τη θάλασσα. Η ύπαρξή του αναφέρθηκε πρώτη φορά από τον Ιπποκράτη, ο οποίος διέμενε στη Θάσο στα τέλη του 5ου αι. π.Χ. Την ίδια περίοδο στην περιοχή της Θάσου διέμενε και ο κωμικός ηθοποιός και συγγραφέας Ηγήμων, εισηγητής της παρωδίας, θεατρικού είδους. Δε γνωρίζουμε αν το κλασικό θέατρο βρισκόταν στο ίδιο σημείο της πόλης με το ελληνιστικό. Ο μεγάλος μαρμάρινος αναλημματικός τοίχος, ο οποίος βρέθηκε κάτω από το δάπεδο του προσκηνίου, δεν είναι σίγουρο αν ανήκε σε θέατρο κλασικών χρόνων. Η παλαιότερη διαπιστωμένη οικοδομική φάση του θεάτρου της Θάσου ανήκει στις αρχές της ελληνιστικής περιόδου ( τέλη 4ου / πρώτο τέταρτο 3ου αι. π.Χ.). Το διώροφο κτίσμα του 3ου αι. π.Χ. διέθετε μαρμάρινη πρόσοψη και ένα προσκήνιο, αποτελούμενο από μία σειρά δώδεκα κιόνων, τοποθετημένων μεταξύ δύο παραστάδων. Οι κίονες του οικοδομήματος έφεραν ραβδώσεις, καθώς και εγκοπές για την τοποθέτηση πινάκων (ζωγραφισμένα ξύλινα πλαίσια που αποτελούσαν το σκηνικό βάθος κάθε παράστασης). Στην κιονοστοιχία του προσκηνίου στηριζόταν η ξύλινη εξέδρα του λογείου. Στο δεύτερο όροφο της σκηνής υπήρχε κιονοστοιχία μικρότερου βάρους, από την οποία διασώθηκαν αρκετά αρχιτεκτονικά μέλη. Κατά τη διάρκεια των ανασκαφών αποκαλύφθηκαν αρκετά λείψανα τοίχων, τα οποία σε συνδυασμό με την ρωμαϊκή κεραμική, οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι πιθανότατα υπήρχε προγενέστερη κατοίκηση στο χώρο του θεάτρου. Το κοίλο του θεάτρου ξεκίνησε να κατασκευάζεται πιθανότατα τον ύστερο 4ο αι. π.Χ. Τα ερείπια του κοίλου, όμως, που διασώζονται στην εποχή μας, χρονολογούνται στην ρωμαϊκή εποχή. Παρουσιάζει ημικυκλική διάταξη και εντοπίζονται αρκετές ασυμμετρίες ως προς την δόμησή του, αφού διαδέχτηκε αρκετές ανοικοδομήσεις. Για τον αριθμό των εδωλίων δεν έχουμε κάποια έγκυρη πληροφόρηση, γνωρίζουμε όμως πως οι κερκίδες του κοίλου ήταν συνολικά τέσσερις. Στην περιφέρεια του τμήματος της ημικυκλικής ορχήστρας υπήρχε αποχετευτικός αγωγός, συγκεκριμένα κάτω από το κατώφλι της βορειοανατολικής παρόδου. Το θέατρο υπέστη αρκετές μετασκευές από τον 1ο αι. μ.Χ. και εξής, καθώς την περίοδο εκείνη χρησιμοποιήθηκε για μονομαχίες, «κυνήγια»(Venationes) και θηριομαχίες. Η μετασκευή του θεάτρου σε αρένα πραγματοποιήθηκε στην εποχή της ρωμαϊκής δυναστείας των Σεβήρων (τέλος 2ου – αρχή 3ου αι. μ.Χ.), οπότε και μεγάλες θύρες έκλεισαν τις παρόδους. Στα χρόνια πριν από το 140 μ.Χ., ο Ηραγόρας, γιός του Ευφρίλλου, και η σύζυγός του, χρηματοδότησαν την κατασκευή ενός θωρακίου με κιγκλίδωμα κατά μήκος της ορχήστρας για την ασφάλεια των θεατών. Το κτήριο της σκηνής αποκαλύφθηκε ότι διέθετε ρωμαϊκή φάση, καθώς και ελληνιστική. Στο κεντρικό κτίσμα της σκηνής μετά από ορισμένες εργασίες στο χώρο, βρέθηκε ένας ελληνιστικός τοίχος, ο οποίος έπειτα ενσωματώθηκε στον όγκο του τοίχου της ρωμαϊκής περιόδου. Ο χώρος του θεάτρου κατά την παλαιοχριστιανική περίοδο είχε ιδιότητα...
Read moreThe amphitheater is currently undergoing reconstruction, and entry is free for now. Since I had a broken foot, we had to drive there, and the road wasn’t the easiest—there were moments when I felt a bit scared, though I think it’s possible to walk up in about 15 minutes. Parking at the top is limited due to construction equipment, with space for only about 4-5 cars. The main person in charge of the reconstruction told us that 20 years ago, there was already an attempt to renovate. Back then, there were many trees on the slopes which were uprooted to replace stone seats with metal ones. Now, all the metal is being replaced with marble. A ticket kiosk has been set up on one side, so I think entry will soon be paid. The view of the port and the waterfront from the amphitheater...
Read more