Iran Ebrat Museum — Attraction in Tehran

Ofcourse nowadays it's getting used for politic propaganda but still it's a good answer to the people who support any kind of totalitarian regimes. These lands has always been tortured. But the point is, also the guardians and the staff in these kind of prisons are victims. The victims of the totalitarian system. I'm more upset for the people who can torture the others. they are lost in describing the good and bad in thr terms of humanity. Prisoners have something to protect, their humanity. But the guardians has nothing. Learning from the history...

دوستان عزیز من کاری به مباحث سیاسی و اینکه آیا اغراق شده یا نه ، ندارم . شکنجه در هر حالتی و هر نوع نگاهی بسیار آزاردهنده هست . این مجموعه در اختیار وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی ایران می‌باشد و توسط این ارگان هدایت و مدیریت میشه. این موزه به شخصه به عنوان کسی که به علم گردشگری و موزه تقریبا آشناست ، جزو بهترین موزه هایی هست که به صورت تخصصی مخاطب رو درگیر می‌کنه . ما حتی در ایران موزه های شاخص از جمله موزه ملی ایران چنین ویژگی ای ندارند . از همان ابتدای ورود تابلوهای راهنما ، مراجعه کنندگان رو به درستی به محل ورودی موزه هدایت می‌کنه . در ابتدا ورودی ساختمان موزه کارمندان به استقبال بازدیدکنندگان میان و با احترام کامل فرآیند بازدید رو توضیح میدن . در هر قسمت یا یک راهنمای اختصاصی وجود داره یا اینکه یک راهنما از ابتدا تا انتهای بازدید همراه شما هست و توضیحات مربوط رو ارائه میده . در این موزه احساسات مختلف به درستی درگیر میشن و مخاطب رو درگیر میکنن . ویدیوهای مرتبط پخش میشن ، صداهای مرتبط وجود داره و به قول خودشون دیوارها سخن میگویند . اما من شخصا دو سه مرتبه به مدیریت و کارمندان موزه صحبت کردم و ازشون درخواست کردم که لطفا اجازه ورود کودکان و نوجوانان زیر ۱۵ سال به این موزه داده نشه . این موزه به هیچ وجه مناسب کودکان نیست و خواهش میکنم که با فرزندان کوچیک وارد این موزه نشید . این موزه از بازسازی انواع شکنجه و تصاویر و نمادهای خشونت اشباع شده و حتی آدم های بزرگسال فشار خونشون خواهد افتاد . اگر به انتهای بازدید توجه کنید حتما از شما پذیرایی میشه . ولی این پذیرایی رو نذارید به حساب مهمان نوازی ! تو ایامی از سال شربت و بیسکوییت میدن و ایام دیگه چایی و بیسکوییت و این تنها به این خاطره که فشار خون افراد بعد از بازدید به نقطه نرمال برگرده . بلیط این موزه در دیماه سال ۱۴۰۰ ، نفری سه هزار...

ساختمانی در باغ ملی تهران است که در زمان حکومت پهلوی "زندان زنان" و بعد زندان کمیته مشترک ضد خرابکاری نام گرفت‌و توسط ساواک مورد استفاده بود. پس از انقلاب ۱۳۵۷ "بازداشتگاه توحید" نام گرفت و سرانجام در سال ۱۳۸۱ به موزه تبدیل شده و "موزه عبرت" نامیده شد. این بنا نخستین زندان مدرن ایران است که در دوران رضا شاه در سال ۱۳۱۱ توسط مهندسان آلمانی تکمیل گردید و به عنوان نخستین زندان مدرن در ایران شروع به کار کرد. بعدها این محل اولین زندان اختصاصی زنان شد. در دوران محمد رضا پهلوی این زندان از سوی سازمانها مختلف امنیتی و انتظامی خصوصاً ساواک و کمیته مشترک ضدخرابکاری جهت بازداشت و شکنجه زندانیان سیاسی مورد استفاده قرار می‌گرفت.

آویزان کردن از سقف، دستبند قپانی، آویزان کردن صلیبی، شوک الکتریکی، آپولو، سوزاندن نقاط حساس بدن با فندک و شعله شمع،[۱] قفس هیتردار، صندلی هیتر دار، باتوم برقی، شلاق با کابل برقی از متداولترین شکنجه‌های مأموران شکنجه کمیته بودند.

اعضای حزب ملل اسلامی بجنوردی، ابوالقاسم سرحدی‌زاده، محمدی، کیوان، محمد میرمحمد صادقی و ابن رضا به عنوان اولین دسته زندانی‌های سیاسی به این زندان منتقل شدند.[۲]

یکی از مقامات سابق شهربانی در دوران پهلوی از شنیده شدن فریادهای دائم زندانیان زیر شکنجه که حتی برای پرسنل شهربانی در ساختمانهای اطراف غیرقابل تحمل بوده‌است می‌گوید:

اداره‌ای که من معاون آن بودم، در ساختمان چسبیده و طبقه بالای محل کمیته مشترک قرار داشت. ما در آنجا، فریادها و ناله‌های خرابکاران زندانی را می‌شنیدیم. نه من و نه افسرانی که با من بودند، نمی‌توانستند آن را تحمل کنند. سرانجام من با رئیس شهربانی صحبت کردم و از او خواستم که محل اداره ما را عوض کند که با موافقت وی، ما از آن ساختمان به خانه امنی که در اختیار شهربانی بود و قبلاً کلانتری بود...