Witte Huis — Restaurant in Rotterdam

Het Witte Huis, is ondanks zijn simpele naam, een begrip in Rotterdam. Het is, ook al betwiste andere steden dat, de eerste Wolkenkrabber van Europa, en anders in elk geval de eerste wolkenkrabber van Nederland. Het is een tijdlang het hoogste kantoorgebouw van Europa is geweest. Het heeft in 1940 als een van de weinige gebouwen in het stadscentrum het bombardement op Rotterdam doorstaan. In de jaren 1990 werd het zoveel als mogelijk in de oorspronkelijke staat teruggebracht (gevels en dak). Aan het eind van de 19e eeuw ontwierp de architect Willem Molenbroek, in opdracht van de gebroeders Gerrit en Herman van der Schuyt, een gebouw van elf verdiepingen hoog. Sceptici beweerden dat de slappe bodem van Rotterdam niet in staat zou zijn het gebouw voldoende te ondersteunen. De aannemer J.H. Stelwagen heeft het Witte Huis tussen 1897 en 1898 voor 127.900 gulden gebouwd, duurder dan de oorspronkelijke plannen. Tijdens de bouw is op 1 augustus 1897, door werking van de grond bij het heien van de benodigde palen, een naastgelegen pand op de hoek van de Wijnhaven en de Geldersekade ingestort. Dit is verder afgebroken en de vrijgekomen grond is gebruikt voor het Witte Huis. De afmetingen zijn 20 bij 20 meter (in plaats van de geplande 15 x 20 meter). Er zijn 1000 heipalen voor de fundering in de grond geslagen, waardoor de grond een meter hoger werd dan de omgeving. De bouwers hebben een schadevergoeding moeten betalen voor de kademuren van de naastgelegen havens en de Jan Kuitenbrug, die tijdelijk afgesloten moest worden voor het verkeer. Het in art nouveau-stijl gebouwde Witte Huis is in totaal 43 meter hoog. Op het platte dak bevindt zich een uitkijkplatform, te bereiken met een lift, iets wat in die tijd zeer modern was. Van de elf verdiepingen die het gebouw telt, bevinden zich drie onder het schuine dak. Er bevinden zich verschillende versieringen in het hardsteen van de begane grond en eerste verdieping: zuilen, bloemmotieven en, aan de basis van de twee hoektorens, gevleugelde draken. Verder is links naast de hoofdingang, in wat een reststrook lijkt te zijn, een strook tegels met bloemmotieven aangebracht. Van de 2e tot en met de 7e etage is het Witte Huis opgetrokken met wit geglazuurde bouwstenen; het wit wordt onderbroken door eenvoudige rechthoekige motieven in geel, blauw en rood. In de bogen die de rijen raampjes bekronen bevinden zich Jugendstilmozaïeken (plantenmotieven); de oostgevel draagt de naam 'Het Witte Huis'. De inpandige steunmuren zijn 40 tot 140 cm dik. Uit vrees voor brand mocht (en mag) het Witte Huis niet worden bewoond. Het is een kantoorpand, gebouwd van ijzer en cement (dus geen beton). Hout was, ook weer met het oog op brandveiligheid, niet toegestaan voor de bouw. De vrees voor omvallen bleek ongegrond: Na het bombardement in mei 1940 door de Duitsers stonden het Witte Huis en de – ooit vanwege instortingsgevaar opnieuw gefundeerde en versterkte – Sint-Laurenskerk overeind, terwijl de omliggende bebouwing volledig was verwoest. Dat het Witte Huis bij de strijd om de Maasbruggen onder vuur heeft gelegen is nog duidelijk aan de vele inslagen van kogels aan de gevel te zien. Ze zijn bij de restauratie weggewerkt, maar de grote inslag links, aan de Wijnhavenkant, is gebleven. In 1977 werd het Witte Huis aangekocht door de Westermeijer Groep. Anno 2018 is op de begane grond Grand Café Het Witte Huis, Café de Kooning en Noah - Bar & Bites gevestigd. Het gebouw behoort tot de Top 100 van de Rijksdienst voor de Monumentenzorg. De beelden aan de gevel zijn ontworpen door Simon Miedema. Zoals al gemeld is de beneden verdieping een klasse restaurant, waar het heerlijk...

We arrived late with our nervous dog and were welcomed so warmly at Het Witte Huis, even though the kitchen had pretty much closed. The staff went out of their way to make us a smashed burger, sardine spaghetti, and bitterballen – all of which were absolutely delicious. The burger in particular was one of the best I’ve ever eaten, clearly made with care. We tucked ourselves into a cosy corner with beers while our dog relaxed and fell asleep, and the staff never rushed us, even though we were the last ones in. We’ve rarely felt so genuinely welcomed in a bar, and the kindness of the team made the evening unforgettable. Thank you for such a lovely experience – we can’t wait to come back on our next visit...

The only good thing was the place itself. Beautiful old building. The rest was just bad. The coffee was not possible to drink. We ordered 3 coffees and the waiter (who looked to be in a bad mood) brought only 2. I went inside to ask for a third and he was looking at me in an annoyed way. Never experienced such a bad service. If you don't want to work it's not your customers fault. Not...