Cathedral of Lucca — Attraction in Lucca

I went to this cathedral with my parents to have a look round while we are in the city. A man yelled at me across the church in Italian and I did not understand him. I was very scared and confused as I am only 19 years old and he was a very angry Italian man. After what seemed like an age of him standing at the other end screaming at me, while all the people in the church stared at me, a nice lady visiting with her family came over to explain that he wanted me to put a cover up on to cover my shoulders. This man starts storming toward me and says they give them free at the ticket office. He starts leading me to the ticket office and on the way over I see 7 or 8 women dressed very similarly to me, some in even less clothes, and I point these women out to him and he ignores me. We get to the ticket desk and he throws a cover at me and sneers. I put the cover on and turn around to see him walk straight past a girl in short shorts and a bra, and say nothing. At this point I burst into tears. I am humiliated, confused and angry. I go to see the lady at the ticket office and I explain how unacceptable it was for him to yell across the church at me, she pretends to be sympathetic for a little while, but as I am sobbing and shaking I am attracting attention and people in the queue begin to look at me. She notices people are looking at me and tells me to be quiet and go away. At this point I am livid, but luckily my parents dragged me out. I am a 19 year old girl with a developing body in a forgein country. The country is very hot, so I can’t wear the type of clothes I would usually wear and have to wear shorts and small tops, which I am already self conscious in as I don’t usually wear them. I fully respect needing to cover up in a church, but this was not about covering people up. This was blatant fat phobia and discrimination as my chest is bigger than average. If this issue was truly about the amount of skin I was showing then everyone should have been given a cover, not just me. It was obviously not objective either as both ladies in the ticket desk saw my outfit and neither offered me a cover, letting me walk in easily without, when they should have given me one if they knew it was customary. I paid €9 to enter a cathedral to be shamed and humiliated in front of many people, and ended up crying and shaking uncontrollably afterward. This is not “Christian”. This is not the way that god would want us to live, it’s mysoginistic, rude and entirely unacceptable and unprofessional. Please please, if you are thinking of going here, do not give them your money, there are much nicer churches nearby that will be...

La Cattedrale di San Martino, secondo la tradizione, fu fondata da San Frediano nel VI secolo, poi riedificata da Anselmo di Baggio, Vescovo di Lucca, nel 1060 ed infine modificata tra il XII e il XIV secolo. Riceve il titolo di Cattedrale nell'VIII secolo al posto di Santa Reparata, lì ha pochi passi. Tale decisione segnò il passaggio dal Regno Longobardo al Sacro Impero Romano. Inoltre nel 780, ad opera del Vescovo Giovanni I, furono traslate le reliquie di San Regolo da Populonia e portate in Duomo. La Cattedrale nel 1070 fu consacrata da Anselmo da Baggio, all'epoca Papa Alessandro II (aveva mantenuto il titolo di Vescovo di Lucca a seguito lo scontro con Cataldo da Parma, Antipapa con il nome di Onorio II). Nel 1196 veniva costituito l'Opera del Frontespizio con l'incarico di costruire un nuovo portico, il risultato è opera di Guidetto da Como, operoso anche a Pisa, che in facciata si raffigura con in mano una pergamena con su una data, il 1204. Poi nel 1308 iniziarono i lavori di ampliamento all'Abside (14 braccia). La fabbrica ebbe alterna fortuna, così solo nel 1348, con una donazione della vedova di Castruccio Castracani, che in pieno XIV secolo portò ad un "ingannevole" aspetto romanico, si completò anche l'Abside. Al suo interno, in seguito a ristrettezze economiche, si indusse al risparmio, con soluzioni in Gotico "povero". Solo dopo la liberazione della Città dal giogo pisano, era il 1372, ci fu un nuovo impulso. Fu costruito un Altare, della Libertà, per ricordare cacciata dei pisani, e portato all'attenzione del Consiglio del Popolo lo stato in cui versava la fabbrica che deliberò, nell'adunanza del 19 aprile 1372, l'elezione di tre Operai con il compito di far continuare i lavori iniziati e dar vita ai nuovi. Tra gli eletti Francesco Guinigi (ebbe un ruolo decisivo nella cacciata dei pisani) che si servi delle immense ricchezze di cui disponeva per esercitare sulla Città una Signoria ... "de facto". Fu richiesto un consulto ai migliori architetti del temo, per lo più provenienti da Firenze, che al termine decretò la demolizione di pilastri già realizzati, risultati "deboli", con pilastri ottagonali, più idonei. In seguito il disegno d'intervento fu ampliato al resto dell'alzato, con i finti matronei e le volte a costoloni. La fabbrica fu consegnata nel 1390. Il risultato è quello che oggi vediamo: romanico (esterno) gotico (interno) ... alla lucchese. Al suo esterno si segnala i bassorilievi di Guidetto e bottega (1204); il portale di sinistra, tra cui spicca il lavoro di Nicola Pisano (la Deposizione e l'Annunciazione; la Natività e l'Adorazione dei Magi) all'avanguardia per quei tempi (1257-1260). Sotto il portico una iscrizione ricorda ai Cambiavalute, che lì praticavano il lavoro, appunto, di cambio per i pellegrini della Via Francigena, l'impegno assunto di non frodare i clienti. Alla base della Torre Campanaria (dalla cui sommità, 217 gradini più su, si gode di un panorama unico sulla Città) è scolpito un curioso Labirinto che ricorda si il mito di Teseo e Arianna ma soprattutto le opere legate ai Templari. Sempre in facciata la copia (l'originale è all'interno) della scultura di San Martino che divide il mantello con il povero. L'interno, a tre navate con due ali laterali sormontate da finti matronei e trifore gotiche. Al centro l'Abside, semicircolare, è occupata dal Presbiterio con al centro l'Altare Maggiore. In generale tutto, al suo interno, è proiettato al marcato verticismo tipico del gotico. Tra i capolavori la Madonna in trono e Santi, di Domenico Ghirlandaio; l'Ultima Cena, del Tintoretto; l'Altare della Libertà, con il Cristo del Giambologna; il Monumento funebre di Ilaria del Carretto, giovane moglie, morta di parto, di Paolo Guinigi (in posa dormiente, riccamente vestita, giace su un catafalco decorato con putti, mentre ai suoi piedi un cagnolino simboleggia la fedeltà coniugale), di Jacopo della Quercia e il Tempietto del Volto Santo, di Matteo Civitali, dov'è conservato il Crocifisso ligneo che la tradizione vuole essere realizzato da Nicodemo ad...

Zbudowany w VI w. przez św. Frediana. Budowę obecnej świątyni rozpoczął w 1060 biskup Lukki Anselmo da Baggio, który konsekrował ją w 1070 r. już jako papież Aleksander II. W 1. połowie XIV w. rozpoczęto rozbudowę części wschodniej katedry wraz z apsydą. Prace budowlane ukończono dopiero w 1390 r. Romańska katedra jest trójnawowa i sześcioprzęsłowa, z transeptem i krótkim prezbiterium, którego środkowa nawa zakończona jest półkolistą apsydą. Do południowej części fasady przylega dzwonnica na planie kwadratu, wysoka na 58 metrów. W dolnej części fasady znajduje się trójarkadowy portyk którego zachodnia arkada jest węższa ze względu na istniejącą wcześniej dzwonnicę. Ściany ozdobione są XIII-wiecznymi płaskorzeźbami wykonanymi przez Nicolę Pisano (około 1260 r. sceny Zwiastowania, Bożego Narodzenia, Pokłonu Trzech Króli i Zdjęcia z Krzyża) oraz Guidetta da Como (sceny z życia św. Marcina, cykl miesięcy, scenę Ścięcia św. Regulusa) Wewnątrz trzeba obejrzeć: 1/ Św. Marcin na koniu darującego płaszcz żebrakowi, rzeźba z XIII wieku (na prawo za wejściem) 2/ Tempietto: ośmioboczna kaplica nakryta kopułą, wykonana między 1482-84 przez Matteo Civitaliego; wewnątrz znajduje się Volto Santo, krucyfiks z drzewa cedrowego, ponad dwumetrowy, pokryty węglem, jeden z największych na świecie, według tradycji jest prawdziwym wizerunkiem Chrystusa: Chrystus z rozpostartymi ramionami, w orientalnej tunice, bez śladów cierpienia, z otwartymi oczami i z bardzo szczegółowo wykonaną twarzą, rysy pokrywają się z twarzą na Całunie Turyńskim; według legendy jest on kopią dzieła, wykonanego przez samego Nikodema, który zdjął Chrystusa z krzyża, Nikodem nie czuł się jednak godny, by wyrzeźbić oblicze Zmartwychwstałego, więc kiedy zasnął, podobno sam anioł stworzył święte rysy twarzy; gdy krucyfiks przybył do liguryjskiej Luni, biskupi Lukki i Ligurii mieli sny o jego przybyciu, wywiązała się między nimi kłótnia na temat tego gdzie przetransportować obiekt kultu i zdano się na przeznaczenie: krzyż umieszczono na wozie samoistnie ciągniętym przez woły i w ten sposób trafił do Lukki, do San Frediano; nocą jednak krucyfiks zniknął z kościoła i odnaleziono go rankiem w okolicach gdzie następnie wybudowano katedrę Św. Marcina, krucyfiks pochodzi z przełomu VIII i IX wieku, jeden z najstarszych krucyfiksów na świecie, 13 września wieczorem z San Frediano wyrusza wielka procesja do katedry, cała trasa oświetlona przez ręcznie wykonane lampiony, ubiera się wtedy Chrystusa w ozdobną tunikę, koronę i klejnoty przechowywane w muzeum katedralnym. Przez wieki relikwia odwiedzana przez licznych pielgrzymów zdążających do Rzymu, a królowie Francji ponoć składali przysięgi powołując się na jego oryginalność (trzecie przęsło lewej nawy bocznej) 3/ pomnik nagrobny Pietra da Noceto, sekretarza papieża Mikołaja V wykonany przez Mattea Civitaliego (prawe ramię transeptu) 4/ ołtarz św. Regulusa z jego trumną wykonany przez Mattea Civitaliego (na prawo od głównego ołtarza) 5/ kaplica Najświętszego Sakramentu, a w nim obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem oraz świętymi Szczepanem i Janem Chrzcicielem Fra Bartolommego z 1509 r. (lewe ramię transeptu) 6/ Ostatnia Wieczerza Jacopa Tintorettiego z 1594 r., jest to ostatni obraz Tintoretta; niezwykła scena namalowana na ukos z niesamowitym światłem, które bije od Chrystusa (ołtarz w prawej nawie) 7/ „Śpiąca Królewna”, grobowiec Ilarii del Carretto, żony Paolo Guinigi, która zmarła w 1405 r. podczas drugiego porodu, wykonany przez Jacopa della Quercię z białego marmuru, przedstawia niezwykle realistyczną postać młodej kobiety z pieskiem u jej stop, symbolizującym wierność małżeńską. Kobiety w ciąży albo „stare panny”, przychodziły pocałować lub pogłaskać jej nos na szczęście (zakrystia po prawej) 8/ Madonna z Dzieciątkiem w otoczeniu świętych, namalowana przez Domenica Ghirlandaio w 1479 r. (zakrystia) 9/ Ołtarz Wolności: monument ze Zmartwychwstałym Chrystusem wykonany przez Giambolognę na cześć wyzwolenia miasta z niewoli pizańskiej w XIV wieku (po...