Greek National Opera — Attraction in Municipality of Kallithea

Η εθνική λυρική σκηνή σε συνεργασία με ξένες παραγωγές παρουσίαζει παραστάσεις όπερας που θα αναζητούσαμε να ιδούμε ταξιδεύοντας στην Ευρώπη. Μια τέτοια παράσταση ήταν η διπλή εκδοχή των τραγωδιώντου Ευριπίδη «Ιφιγένεια εν Αυλίδι και εν Ταύροις»όπου το σενάριο (λιμπρέτο) έγραψε ο Γάλλος Le Bailey de Poullet την δε μουσική επένδυση ο Γερμανός μουσικός Κριστόφ Βίλιμπαλντ Γκλούκ. Ο Γκλουκ παρακολουθώντας το φιλειρηνικό πνεύμα του Ευριπίδη συσχετίζει τις υποθέσεις των δύο Ιφιγενειών, της «εν Αυλίδι»όπου η Ιφιγένεια είναι το θύμα την παραμονή μιας πολεμικής σύρραξης και την «εν Ταύροις»οπότε έχει καταστεί θύτης. Στην πρώτη όπερα ο πατέρας καλείται να θυσιάσει την κόρη του και στην σκηνοθετική ματιά του σκηνοθέτη Ντιμίτρι Τσερνιακόφ την θυσιάζει (άραγε εκείνη η την θεά Άρτεμη και πανηγυρίζουν γύρω από το πτώμα όλοι;). Στη δεύτερη την «εν Ταύροις»η αδελφή καλείται να σκοτώσει τον αδερφό Ορέστη αλλά η ειμαρμένη πλέον έχει πάρει πίσω όλη την εκδικητική της μανία και έτσι τα δύο αδέρφια και ο φίλος Πυλάδης διασώζονται. Ξεκινώντας από την σκηνοθεσία, η σκηνογραφική μάτια εκπληροί τον σκοπό και στόχο της γιατί αλλάζοντας τους φωτισμούς (εξαιρετική σύλληψη)και έχοντας βάθος στην διαμόρφωση του σκηνικού περιγραφή σχεδόν ευκαίρως τα γεγονότα. Στο μουσικό μέρος ,η σύνθεση των δύο έργων διαφέρει ριζικά. Στην «εν Αυλίδι» παρακολουθούμε μία τραγωδία– όπερα ενώ στην «εν Ταύροις»παρακολουθούμε μια τραγωδία – θέατρο με μουσική επένδυση…. Η διδασκαλία των λυρικό καλλιτεχνών στο πνεύμα της «ιλαροτραγωδίας»που προσπάθησε να δώσει ο σκηνοθέτης διέσωσε με την αμερικανίδα υψίφωνο Κόρινθος Γουίντερς στο ρόλο της Ιφιγένειας, τον διεθνώς γνωστό έλληνα βαρύτονο Τάση Χριστογιαννόπουλο στο ρόλο του Αγαμέμνονα, την Γαλλίδα υψίφωνο Βερονίκ Ζαν στο ρόλο της Κλυταιμνήστρας, τον Διονύση Σούρπη στο ρόλο του Ορέστη αλλά η υπερβολική διάθεση ευτελισμού του έρωτα και των αξιών της αγάπης έκανε τον διακεκριμένο άγγλο τενόρο Αντονυ να απωλέσει το βάρος του ρόλου ενός ήρωα όπως ο Αχιλλέας δινοντας την εμφάνιση ενός τσαρλατάνου δανδή που συνεχώς και αναιτίως μοιάζει να γελάει κι ελάχιστα μπορεί να προστατεύσει την Ιφιγένεια από ένα άδικο θάνατο, ποσώς δεν το όνομά του από τον ευτελισμό της ακύρωσης του υπεσχημένου γάμου. Η δε ερωτική συνάντηση όπου στο λιμπρέτο εκφράζεται αγάπη και πόθος ο Αχιλλέας προσπαθεί να εξάρθρωση το χέρι της Ιφιγένειας που μόνο έρωτα δεν συνιστά! Θα πρέπει να μνημονεύσουμε την μοναδική σε λυρισμό άρια της Ιφιγένειας που απαριθμεί τα παθήματα της, πρώτα την ακύρωση του γάμου και έπειτα την αναγκαία θυσία που συγκίνησε τόσο το ακροατήριο ώστε διέκοψε για μοναδική φορά την εξέλιξη της παράστασης με χειροκρότημα… Για τη μουσική του γκλουκ πολλά μπορούν να ειπωθούν. Ο συνθέτης έγραψε τη μουσική του έργου σε ηλικία 60 ετών αναμορφώνοντας την όπερα μπαρόκ, την γαλλική grand όπερα και την ιταλική όπερα seria αποφεύγοντας την επιδειξιομανία των τραγουδιστών και υπηρετώντας περισσότερο πια την ποίηση, την έκφραση ψυχικών και εξωτερικών συμβάντων που δεν είναι διαρκής όπως στο belkanto, γι’ αυτό ενώ είναι μελωδική, ευχάριστη και σε προειδοποιεί για τα επερχόμενα δεν έχει αλλαγές και εξάρσεις, (αρχή των αντιθέσεων) που θα την δείς 10 χρόνια αργότερα στον Μότζαρτ και τον Μπετόβεν. Η προσπάθεια του Γκλουκ να υπηρετήσει την απλότητα και να μιμηθεί την φύση είναι έκδηλη στην εισαγωγή της «εν Ταύροις»όπου νομίζει ότι ακούς τους παγωμένους ανέμους που κάνουν την Ιφιγένεια να αναζητήσει ζεστασιά. Η χορωδία και η ορχήστρα της Εθνικής Λυρικής Σκηνής εκπλήρωσε επάξια το έργο της και κάτω από την καθοδήγηση του μαέστρου Μίχαελ Χώστετερ και του Αγαθαγγέλου Γεωργακάτου στην χορωδία ,κατάφεραν να μην καλύψουν τις φωνές των λυρικών καλλιτεχνών αλλά να τους συνοδέψουν με σαν...

What a disgrace to Turandot, is this an opera or a war zone?

Allowing people to unveil Palestine flags (knowing full well how politically charged this is) on stage and create fights and outbursts in the audience when everyone is packed in close proximity is beyond irresponsible and outright dangerous.

We were stuck between groups of people from Israel and Palestine fighting one another less than half a metre away from my elderly parents and other elderly people.

As soon as the flags came out, obscenity immediately began to be screamed at the top of their lungs…it ruined the evening completely.

You have disgraced Giacomo Puccini by allowing his final opera to be weaponised and cause chaos in the audience…you could have simply let people leave and then displayed the flags at the exit (this happened too anyway) but instead you have it on stage in front of everyone knowing full well what would happen. Everyone in the audience was visibly uncomfortable at the fighting and I was worried I would have to physically separate groups of people since security and staff were clueless and couldn’t care less.

If someone got hurt, I hope they would sue you for gross negligence. I’ll never attend another...

nice modern opera house with a capacity of 1400 people that for sure scores maximum stars. Given score of one is for the following reasons that for sure they will destroy the whole experience:

1. two revolving doors not helping entering into the building
2. two elevators (capacity of 26 people each one) for five floors and 1400 visitors
3. personnel not professional, training is required
4. even when a play has started, late visitors were allowed to enter the hall
5. there are number of seats indicated as low visibility ones that are not sold out via internet We found about them after a long conversation at the ticket sales
6. there is no public transport to use
7. access roads especially the exit of the parking is a joke: one lane available on a two direction road because of the parked cars
8. for last, the factor that is the worse in ruining your experience is the visitors themselves: posh, high class, educated people that have no manners, they are rude, and have a loud opinion about everything

I would.love to see another opera play in the particular place, but considering the aforesaid, I have second thoughts

Your choice, you have...