بر اساس کتیبه موجود بر یکی از ایوان های امام زاده این بنا در سال 1115 ه.ق توسط معماری به نام شریف المنجم ساخته شده است. خود کتیبه نیز به خط خطاطی به نام احمد حسینی است. در سر در و همچنین دیوارهای داخلی امام زاده آیات قرآن با خطوطی زیبا به رشته تحریر در آمده است. سوره دهر با خط زیبای ثلث بر زمینه چشم نواز از رنگ لاجوردی توسط خطاط به نام دوره صفوی محسن علی نقی امامی در درون امام زاده به چشم می خورد که در همان سال 1115 ه.ق به رشته تحریر درآمده است. کتیبه ای دیگر به خط نستعلیق نشان از بازسازی بنا در زمان فتحعلی شاه قاجار دارد. در یکی از ایوان ها نیز نام ظل السلطان بر روی یک کتیبه با خط زیبای ثلث به رنگ طلایی ذکر شده است. بر طبق این کتیبه و شعار مندرج در آن بنا در سال 1290 ه.ق توسط ظل السلطان بازسازی شده و ضریحی زیبا از جنس چوب و آراسته به هنر های گره چینی و منبت کاری بر روی بقعه نصب شده است.

یکی دیگر از کتیبه های باارزش این امام زاده کتیبه ای با مضمون اشعار محتشم کاشانی است که در سال 1321 ه.ق کتابت شده است. از شگفتی های این امام زاده وجود سنگی سیاه رنگ و البته شفاف در یکی از دیواره های بیرونی بنا است که 3 متر ارتفاع دارد و بر روی آن به خط کوفی تاریخ 563 ه.ق به چشم می خورد. برخی معتقدند این سنگ که به سومنات شهره است توسط سلطان محمود از هند به این مکان مقدس آورده شده است. بر طق این کتیبه بنایی قبل از دوران صفوی بر روی مزار امام زاده احمد قرار داشته است و سلاطین صفوی آن را گسترش داده و بازسازی کرده ­اند. در این امام زاده افراد مشهور دیگری نیز به خاک سپرده شده اند که در این میان می توان به همسر و دختر امیرکبیر، ملا همای شیرازی و میرزا محمد نصیر اشاره کرد. سنگ قبرها در داخل اتاق هایی با تزئینات گچ بری زیبا و نقشی های بسیار چشم نواز قرار گرفته است. آخرین کتیبه این بنا به تاریخ 1322 ه.ش است که نشان می دهد بانویی با نام افتخار اعظم مسعود هزینه بازسازی این امام زاده را متقبل شده است.