As Torres de Santa María ou Torres Arcebispais levantáronse no século XIII, na freguesía de Santa María, na zona máis alta da cidade. Tamén eran coñecidas como as Torres dos Churruchaos, reforzando o seu aspecto defensivo, xunto á Porta de Santa María, Casa-Torre dos Montenegro e o Palacio dos Churruchaos. Levantáronse no século XIII como unha arquitectura de estilo gótico a mans das liñaxes Soutomaior-Turrichaos. As torres foron, do mesmo xeito que o resto da arquitectura defensiva da vila, derrubadas a mediados do século XIX, de maneira que tan só consérvanse algúns documentos gráficos e fotográficos dunhas torres abandonadas e ruinosas, deixando atrás o esplendor alcanzado no medievo. O palacio estaba construído en pedra de granito e posuía tres sobrados, dúas salas moi labradas e varios habitacións labrados en madeira, onde se aloxaba o alcalde ou o arcebispo cando acudía á vila, e unha escaleira. O seu interior estaba realizado de mampostería. En canto ás torres do conxunto arcebispal fálase de dous ou tres torres altas e sobradas construídas en pedra e madeira, todas telladas. A torre da Homenaxe posuía unha escaleira, dúas ou tres portas e catro xanelas. Esta torre, levantada sobre un montículo de roca, foi o elemento construtivo que máis resistiu, sendo derrubado en 1873. Os motivos polos que o conxunto arquitectónico foi abandonado son consecuencia dos ataques sufridos polos ingleses en 1719. O conxunto estaba rodeado por unha cerca con barbacá ameada e un foso ou cava que foi escavado en 2008 e posteriormente musealizado. Ademais, contaba cunha ponte levadizo que daba ó Eirado dás Torres, unha inmensa chaira cunha función defensiva que chegaba ata a igrexa de San Domingos e un pequeno sobrado sobre a entrada de leste. O seu momento cume chegaría en 1475-1477 con Pedro Madruga, cando o monarca portugués Alfonso V dálle o título e os dereitos do conde de Caminha. Tras a morte de Enrique IV poñerase do bando da súa filla Xoana, opoñéndose a Isabel. Axudará aos portugueses para entrar en Castela e posiciónase a favor de Alfonso e Xoana como reis de Portugal, Castela, León e Galicia. Defenderá Pontevedra en 1476 da pretensión de recuperala por parte do arcebispado compostelán. Entre 1477-1478 cae prisioneiro de Rodrigo Alonso Pimentel, aproveitando así o arcebispo Fonseca para recuperar os seus dominios. Pero en 1477, en ausencia do seu home en prisión, a súa muller Teresa de Távora, xa convertida en condesa de Caminha, e os seus homes atrincheiráronse nas Torres Arcebispais e no convento de San Francisco, defendendo Pontevedra do asalto do arcebispo santiagués Fonseca, quen provoca o derribamento das torres sen conseguir tomar a cidade. Deixo dous debuxos de Francisco Sobrino Codesido, de finais do século XIX, coas ruínas das Torres Arcebispais vistas desde o exterior e desde o...
Read moreNo ano 2007, nas obras de reforma urbana na avenida de Santa María, aparecen os restos da fortaleza que hoxe en día se poden visitar no CITA. Tras dous anos de escavacións, o centro inaugúrase en agosto de 2010 e ábrese no mes de setembro segundo o proxecto arquitectónico de Jesús Aser Fole Osorio e museístico do arqueólogo Xoán Carlos Castro Carrera.
Prezos
Entrada xeral: 2,00 €.
Entrada reducida: 1,00 €
persoas maiores de 65 anos;
estudantes;
menores de entre 8 e 16 anos;
grupos familiares a partir de catro membros;
persoas desempregadas.
Entrada gratuíta:
menores de 8 anos;
Día dos Museos (18 de maio);
membros do Consello Internacional de...
Read moreEs un muy buen lugar si quieres conocer la historia de Pontevedra, el centro está en el foso y gracias a él puedes conocer la historia de la ciudad desde la Edad Media hasta la actualidad. Si no le doy la quinta estrella es porque bajo mi punto de vista es difícil aprovechar la visita en lo que a conocimiento se refiere si no se contrata una visita guiada porque las explicaciones que tiene el lugar para mí son...
Read more