Brewery Het Anker — Restaurant in Mechelen

From the very beginning, our stay was tainted by the absolute lack of communication on the part of the hotel management, and the very out-of-date, poorly composed website. We depended mainly on the website for the information we needed to settle our travel plans, along with some info gleaned from Belgium travel guides. We were surprised to find, upon arrival at Het Anker, that contrary to the website information, we would be charged E15 per day for parking, 'down the street'. That was our first of many surprises attendant to our brief one-night visit in mid-June 2023. The second was that the 'coffeemaker' in the room was nothing more than a 'hot pot' contraption to boil water in, and the 'coffee' was simply a few packets of some instant concoction. On top of that, there was no cream or sugar in the room, and my multiple requests to the front desk (BTW, there is no room phone, you must physically walk to the desk...) to provide some extra coffee and condiments went completely ignored. Based upon the website information available at the time we booked, there were no brewery tours being offered (likely no site update since Covid?), however, upon our arrival, we noticed that tours were in fact being offered, just none available during out stay! Of course now it appears at least that portion of the website has been updated. In general, the rooms are small, and there is no A/C. The restaurant is nothing special, and we were very surprised to find that the fries they served with our fish and chips were not true Belgian-style fries, they were simply the frozen variety commonly found in the U.S. and other countries! What a disappointment! I would have to say, unless you are truly desirous of a 'stay-at-an-old-Belgian-brewery' experience, and are willing to forego many of the standard creature comforts associated with a hotel in this price range, you can likely do far better in the...

During our holidays in Bruges, we drove 1 hour to visit the brewery, following a warm recommendation from friends who had visited it in the past. We arrived with great appetite, but what awaited us there turned out to be one of the most unpleasant surprises we’ve ever had.

As soon as we sat down, the waiter informed us that there is a rule stating that we can order a maximum of 4 items from the menu!!! And this regardless of how many people we are!! So, a group of 7 people would be limited to only 4 dishes. The explanation we were given is laughable – supposedly, because of the crowd, it is more convenient for the kitchen to serve up to 4 items per group!! Sorry, but there are much larger restaurants that can easily serve all groups without such rules.

It should also be noted that this rule was not written anywhere, neither on the restaurant’s website nor was it mentioned when we made the reservation. We have visited dozens of restaurants both in our country and abroad, and honestly, this is the first time we have ever encountered such a situation. We are aware of restaurants with a minimum consumption requirement, but a maximum consumption? That’s a first!!!

As a result, our mood was ruined, we ordered a few dishes but of course remained hungry, and eventually ended up at the McDonald’s across from the brewery to actually fill up!!

Therefore, 1 star as a lenient rating (I wish there was an option for 0), and a piece of advice to future visitors: only go to the brewery if your group has a maximum of 4 people – otherwise you will...

This visit changed my life

Het is een bezoek dat bijna een jaar geleden plaatsvond. Maar ik besef nu pas hoeveel het mijn manier van denken heeft veranderd. En daarom vind ik dat ik hierover een beoordeling moet schrijven. Bovendien wil ik deze beoordeling eerst in het Vlaams schrijven, gewoon voor de vorm.

We waren een groep Franstaligen die besloten hadden een bezoek te brengen aan Mechelen. We dachten: waarom niet een rondleiding boeken bij de Brouwerij Het Anker. Omdat er die dag geen Franstalige rondleiding gepland stond, besloten we een rondleiding in het Vlaams te volgen. Waarom niet, het stelt ons ook in staat ons Vlaams te oefenen, dat ik aan het leren ben om mijn steentje bij te dragen aan de andere kant van de taalgrens.

We komen aan bij de brouwerij. Bij de receptie werden we goed ontvangen. Echter, eenmaal op de plaats van de rondleiding, benadrukte de gids herhaaldelijk dat de rondleiding uitsluitend in het Vlaams zou zijn. Natuurlijk, dat verwachtten we. Maar ze leek er toch nogal op te hameren en haar stem klonk bijzonder passief-agressief, zelfs verwijtend.

De rondleiding gaat verder. De dame maakt enkele opmerkingen over Franstaligen, geeft steekjes over de studiekeuze van sommige mensen, en in het algemeen voelden we ons niet op ons gemak.

Hier, mea culpa: ik maakte de kapitale, fatale en gevaarlijke fout om een bericht voor het werk van de volgende dag te beantwoorden. De dame aarzelde niet om mij daarop aan te spreken:

“Jullie, met jullie gsm’s, het is net als coke: je moet er de hele tijd van nemen. Trouwens, ik zie dat ook bij mijn leerlingen: altijd de behoefte om op de gsm te zitten, vastgeplakt aan een scherm, alsof ze hun lijntje coke nodig hebben.”

Ik was lichtjes te verbouwereerd om iets te antwoorden, aangezien ik alleen maar een bericht aan het beantwoorden was. Misschien dacht ze dat ik op Facebook of Instagram zat, en het spijt me, ik bied oprecht mijn excuses aan als ik de indruk heb gewekt dat ik me verveelde. Achteraf bekeken: verdien ik het echt om behandeld te worden als een kind van 5 jaar? De laatste keer dat ik als een kind van 5 jaar werd behandeld, was toen ik 5 jaar, 11 maanden en ongeveer 30 dagen oud was.

De rest van de rondleiding heb ik met een knoop in mijn maag doorgebracht. Jammer, want het proeven op het einde was best lekker.

Ik wil niet dat deze beoordeling politiek, polemisch of problematisch is, maar laten we wel opmerken dat deze feiten passen in een zekere realiteit. Wat heb ik eruit gehaald? Hoewel ik Vlaams aan het leren was en nooit eerder de kans had gehad het te oefenen, heb ik tegenwoordig, zodra ik de site van Wallangues open, maar één wens: hem sluiten. De facto ben ik sinds dat moment niet meer in Vlaanderen geweest. Als ik de moed vind om terug te keren, zal dat zijn terwijl ik mompel in mijn moedertaal Duits en Engels, waarin ik bewust een sterk Germaans accent leg. Ik denk dat dat in de toekomst eenvoudiger zal zijn. Nochtans had ik er echt zin in om veel meer te ontdekken aan de andere kant van de taalgrens. Als Carolus op de kaart staat, zal ik die eerder achteraan de lijst zetten.

Misschien had onze gids gewoon een slechte dag. Misschien is het haar persoonlijkheid. Misschien dat het inderdaad het hoogtepunt was van verschillende negatieve interacties die ik gedurende de dag in Mechelen heb gehad. En dat daardoor al mijn frustratie zich op dit laatste bezoek heeft geconcentreerd.

Ik hoop oprecht dat dit slechts een geïsoleerd geval was, en dat ik gewoon pech had op dat vlak. Trouwens, is het niet een beetje paradoxaal dat een lerares Vlaams je talen kan doen haten? Ik ga dus nu mijn lijntje coke nemen....