Pracsitele — Restaurant in Athens

We dined there last night with friends. That was our second visit, and just like the first time, the restaurant did not disappoint.

The ambiance of Prac·sitele is the perfect blend of elegance and warmth. Its downtown location lends a vibrant backdrop, but inside, the atmosphere transports you straight to a refined corner of Italy.

Service here is nothing short of impeccable. The staff are well-versed with the menu, providing detailed explanations of each dish, which adds to the anticipation of the meal. Their recommendations are spot on, ensuring a delightful gastronomic journey.

The wine list, a blend of Italian and Greek selections, is a nicely put add-on to the whole Italian theme. Our choice for the evening, the Burratina pizza, was heavenly. The dough, light and airy, was a testament to the chef's mastery in the culinary arts. It was baked to perfection, while its ingredients were super fresh and top quality.

The Arancini "Milanese" showcased a crispy exterior giving way to a rich, flavorful core, while the Vitello Tonnato presented a symphony of flavors that tantalized our taste buds. However, the true showstoppers were the pasta dishes. The Calamari d'Orzo was a delightful surprise, and the Bucatini Pesce al Burro, with its rich flavors and perfectly cooked pasta, was nothing short of a masterpiece.

For anyone looking for modern yet comfort Italian fare with a touch of Athenian charm, Prac·sitele is the place to be. A word of advice: it's a popular spot, so do ensure you book in advance to secure a table.

In conclusion, Prac·sitele offers a dining experience that's both super tasty and memorable. We can't wait for...

Title: "A Theatrical Italian Dining Experience"

Our recent visit to this Italian restaurant was nothing short of a culinary drama - and I mean that quite literally. The food was tasty, and the service, well, let's just say it had its own act.

Our starter and main course arrived with such speed that it was like a gastronomic magic trick. Abracadabra, and voila, both dishes were on the table! We were left wondering if we'd accidentally stumbled into a fast-food Italian joint.

Enter the 'illusionist' waiter, who spent most of our meal in the land of invisibility and had an incredible talent for making things disappear. First, he hid a bottle of water on a neighboring table for the entirety of our meal. He insisted it was ours only when we questioned why we were charged four euros for a bottle we had never seen.

Thankfully a new character, the female waiter, emerged to save the show. She recognized our lack of attention and was more attentive than a front-row audience member.

For the finale we also discovered that we were charged for not one but two portions of bread (despite specifcally asking to share one portion).

In summary, this Italian restaurant deserves a round of applause for its food, and a standing ovation for its fast-paced service. But beware of the waiter who could use a lesson in magical tricks and, of course, counting bread. It's a dining experience you won't forget, and you might even get to star in your own dinner theater. Bravo!...

Στο πολύ ευχάριστο, δροσερό περιβάλλον σα σε ποταμόπλοιο του Μισσισιπή, πίνουμε τον καφέ μας με κάποιους αχρείαστους δύσκολοποιητικούς χειρισμούς και χρονικά όρια χρήσης του μικρού στρογγυλού τραπεζιού, δίπλα,στην είσοδο. Εδώ, ο Μπαρίστα είχε δύο ποικιλίες καφέ που δεν ήξερε πάρα πολλά γι αυτές, όμως ενημερώθηκε και παραγγείλαμε σα μπεκάτσες στη μπάρα "μέχρι να καθαριστεί" το ήδη εξ αρχής καθαρό τραπέζι. Ζήτησα πολύ γλυκό, να έρθει έτοιμος, ώστε να μη χαλάσει η κρέμα ανακατεύοντας τον morituro καπουτσίνο και μετατραπεί σε ημίγευστο caffelatte των ιταλικών εργατικών πρωινών. Με τα πολλά, ήρθε άγλυκος-επεστράφη-κι ήρθε γλυκός. Οκ. Η όλη ατμόσφαιρα είναι υπερευγενική και με επαρκέστατο προσωπικό. Δεν έφαγα, αλλά είδα τον κατάλογο που θα πρέπει να υπάρχει αστεράτος σεφ για να ισχύει άνετα ο φαινομενικά πολύ υψηλός τιμοκατάλογος. Παραγγείλαμε έτσι για γκουρμέ τεστ 2 επιδόρπια με βάση το δυσκολότατο αχλάδι και το δυσχρεστατο ελαφρά σιροπιαστό, φυσικά, μπαμπά. Στο μεν επιδόρπιο αχλαδιου, ψάχναμε το πολύ καλό κοντινά αχλαδιου κάπου στο κέντρο του στρογγυλου κτίσματος πάνω σε σχετικά καλη βάση μπισκοτου μέσα σε ένα σταθερούτσικο μίγμα που θύμιζε ήπιο μαρτζιπαν. Αν επικρατούσε το αχλάδι (συμβουλη), θα είχε μια προσωπικότητα κατά την περιγραφή. Σαν επιδόρπιο ήταν οκ, όχι όμως και σαν κάτι αχλαδισιο. Ο "μπαμπας" δεν ήταν καθόλου μπαμπάς, και θύμιζε κάποιον κουμπάρο από άλλο πλανήτη. Νοστιμο, περίεργο, περιχυμενο με σκληρουτσικο καπάκι λευκης σοκολατας με τριμμα φυστικιού Αγίνης, ενός απροσδιόριστου ζαχαροπλαστικού μίγματος τριών συτωσεων και μάλιστα πάνω σε μπισκότο (και παλι)! Ο κατάλογος που είδαμε, είχε κάποιο Ιταλικό χρώμα, αν και τα τελικά πιάτα δεν ακολουθούσαν τις παραδοσιακές μόνο Ιταλικές συνταγές αλλά καταλήγουν σε fusion δημιουργίες πανάκριβες και μάλλον περήφανα δημιουργηματα απίστευτης μαγειρικής. Ελπίζω ν αποφασίσω να γευματισω κάποτε κι εκεί αν και το κοινό που είδα είναι άσχετος με την υψηλό μαγειρική και σχετικός με τη φιγούρα ξοδέματος και εντυπωσιακού, που βέβαια ξοδεύει για να παραδεχθεί εαυτούς και προσκεκλημμένους. Επειδή είναι πολύ καινούργιο και με πολύ οπτιμιστικο κλίμα καφεστιατοριο, θα περίμενα λιγότερο περηφάνια και πιοτερη ουσία, γεύση και γνώση. Dress to impress. Try me! Εντυπωση; το νωρίς δείπνο πολλών που είχαν μάλιστα κλείσει τραπέζι ακόμη κι απ τις...