Alter Botanischer Garten

Der einzige Ort in München, an dem ich mich als Tourist unsicher und verängstigt fühlte, noch mehr als bei einem Spaziergang im Morgengrauen im Zappeion-Park oder auf dem Areos Feld in Athen, in meinem Heimatland, Griechenland. Bei unserem Abendspaziergang (ca. 22:00 Uhr) mit meiner Freundin, bei dem wir die Ostseite außerhalb des Gartens, also die Sophienstraße 1-5, überqueren mussten, um vom Stachus zu den Denkmälern des Königsplatzes zu gelangen, traf ein Unbekannter im Garden sagte „Psttt“ zu uns, aber wir ignorierten ihn und erhöhten unser Tempo, um nicht auf die Idee zu kommen, dass in einem fremden Land ein möglicher krimineller Vorfall gegen uns begangen werden könnte. Kaum hatten wir jedoch den betreffenden Punkt passiert, überquerte zufällig ein anderes Paar genau im selben Moment denselben Bürgersteig in die entgegengesetzte Richtung. Ein paar Sekunden später hörten wir einen Angstschrei einer Frau und voller Angst setzten wir unseren Weg zu unserem endgültigen Ziel fort, wobei wir ständig nach hinten blickten. Wir wollten nicht wissen, was mit den Leuten passiert ist, also drehten wir uns nicht um, als wir den Schrei hörten. Ich hoffe, die Entwicklung war nicht tragisch ernst, denn zu ihrem Unglück (da wir billig gespart haben) wurden sie die nächsten Opfer einer eindeutig asozialen Tat. Schade für die Münchner Verantwortlichen. Mitleid! ~Dezember 2022~

Το μόνο μέρος στο Μόναχο, όπου, ως τουρίστας, ένιωσα μη ασφαλής και φοβισμένος, περισσότερο και από το να περπάταγα τα ξημερώματα στο πάρκο του Ζαππείου ή στο Πεδίο του Άρεως της Αθήνας, στην πατρίδα μου, την Ελλάδα. Κατά την διάρκεια της βραδινής μας βόλτας (γύρω στις 22:00), με την κοπέλα μου, κατά την οποία έπρεπε να διαβούμε την ανατολική πλευρά έξω από τον κήπο, δηλαδή την Sophienstrasse 1-5, προκειμένου να φτάσουμε από το Stachus προς τα μνημεία της Königsplatz, ένας άγνωστος εντός του κήπου μας είπε "Psttt", αλλά τον αγνοήσαμε, αυξάνοντας το βάδην μας, προκειμένου να αποφύγουμε την ιδέα της διάπραξης εις βάρος μας ενός ενδεχόμενου εγκληματικού περιστατικού σε μία ξένη χώρα. Όμως, μόλις περάσαμε το επίμαχο σημείο, έτυχε την ίδια ακριβώς στιγμή να διέρχεται με αντίθετη φορά από το ίδιο πεζοδρόμιο ένα άλλο ζευγάρι. Λίγα δευτερόλεπτα μετά, ακούσαμε μια γυναικεία κραυγή φόβου και τρομοκρατημένοι συνεχίσαμε προς τον τελικό μας προορισμό, κοιτώντας συνεχώς πίσω μας. Δεν θέλαμε να γνωρίζουμε τι συνέβη στα παιδιά, για αυτό και δεν γυρίσαμε να κοιτάξουμε τη στιγμή που ακούσαμε την κραυγή. Ελπίζω η εξέλιξη να μην ήταν τραγικά σοβαρή, γιατί για κακή τους τύχη (αφού εμείς φθηνά την γλυτώσαμε) έγιναν τα επόμενα θύματα μίας σίγουρα αντικοινωνικής πράξης. Ντροπή στους αρμόδιους του Μονάχου. Κρίμα! ~Δεκέμβριος του 2022~