Wiedziony napadem smaku na owoce morza w pewien weekendowy wieczór trafiłem po raz pierwszy do Seafood Station. Ku mojej uciesze nie było tłoku. Jest przestronnie, czysto, modernie. Ładnie urządzone miejsce aczkolwiek jeżeli ktoś szuka miejsca na romantyczną kolację przy blasku świec lub w nieco bardziej intymnej atmosferze to może być nieco rozczarowany, bądź nawet zawiedziony ponieważ prądu w lokalu nie oszczędzają, a samo oświetlenie jest intensywne. Trendi stylowe lampy i żarówki świecą wręcz w oczy. Nawet bez nastawiania się na romantyzm może być to męczące. WIdzimy za to bardzo wyraźnie co jemy i zakładam, że taki pragmatyczny cel przyświecał twórcom restauracji. Spotkałem się z miłą, rzeczową obsługą. Ważne jest, żeby kelnerzy wiedzieli co serwują i mieli coś na ten temat do powiedzenia. I tutaj to dostałem. Miłym akcentem było również to, że osoba mnie obsługująca się przedstawiła. Pani Paula stanęła po jasnej stronie mocy jeżeli idzie o wrażenie jaki zrobił na mnie lokal. A jak wiadomo pierwsze wrażenie ciężko jest zrobić drugi raz. Przechodząc do tego, co w takich miejscach najważniejsze skosztowałem zupy rybnej. Zaprzeczyć nijak nie mogę, że była naprawdę dobra, ale nie pozostało po niej takie wrażenie, które nie pozwalałoby mi o niej zapomnieć. Zupa ta zachęciła mnie jednak do kontynuacji i skusiłem się na mackę ośmiornicy. Zupa zachęciła mnie na tyle, że zaryzykowałem dużą porcję ośmiornicy i sądząc po cenie myślałem, że szarpnąłem się na potwora. Podjąłem ryzyko, ale gdy już ośmiornica wjechała na stół przestrach znacznie opadł i wiedziałem, że dobrze zrobiłem, że nie podjąłem porcji małej. Duża była raczej tylko cena, ale o tym za chwilę. Samej macce oprócz wielkości nie mogę nic zarzucić. Dobrze prrzygotowana, dobrze doprawiona, ładnie podana. Nie do końca byłem zadowolony z obfitości porcji, a już na pewno nie nasycony. Być może skalkulowane to było po mistrzowsku przez mendżment, bo brnąłem dalej w menu. Teraz przyszła kolej na ostrygi. Niedosyt po macce nieco wynagrodził sam wybór spośród trzech rodzajów ostryg. Szarpnąłem się na polecane przez panią Paulę ostrygi Gillardeau. I to był strzał w 10. Szybko otarłem łzy po ośmiornicy. Świeże, mięsiste, bliskie ideału. O ile zupa i ośmiornica były śiweże, smaczne i dobrze podane o tyle ostrygi to już gra w lidze mistrzów. Przemawiały do mojego podniebienia wierszem. Ta poezja zapadła mi w pamięci. Jedne z lepszych ostryg jakie jadłem. I kwetsia ostatnia i jak zawsze dosyć względna. Tanio na pewno nie jest. Obrazowo dla porównania za rarytaski tutaj zapłaciłem więcej niż w Oyster barze na Grand Central Station w Nowym Jorku za podobną przygodę. Gonimy świat, a nawet jak widać niekiedy udaje nam się go gdzie niegdzie przegonić. Trzeba jednak zwrócić uwagę na odwieczne prawo przyrody, że za jakość trzeba swoje zapłacić. Tak czy inaczej, osobiście za tą cenę spodziewałbym się nieco więcej. Czy warto? Tak, warto się przejść i spróbować, bo pomijając drobny wątek finansowy jest dobrze.