Holy Church of Saint Catherine — Attraction in Athens

The church located at the junction of Herefontos, Lysikratous, Galanou and Goura streets, at the picturesque neighborhood of Plaka. The church of Saint Catherine found iin on the remains of an older early Christian church, which was based on the ruins of an ancient sanctuary of Goddess Artemis. The atrium’s columns and architrave are still standing in the church’s cloister. Emperor Hadrian adorned Athens with beautiful monuments; one of those was the public baths that were constructed in the courtyard of Artemis ancient temple, and some ruins can still be seen. The church dates back to the first half of the 11th century. At that period Emperor Comnenus Family rein the Byzantine Empire. During that period elegant monuments begun to build in Athens. The church was damaged during the Greek War of Independence. Fortunately, the damage was repaired shortly after the Greek victory and additional renovations were completed in 1839, 1882, and most recently in 1927. Its bright, interior frescoes were painted in the late 1800s. Saint Catherine church follows the complex tetrastyle , cross-in-square architectural plan with dome. The altar of the church rests on a part of an ancient colonnade with inscriptions. Initially the church was dedicated to the military Saint Theodore's. In 1767, the church was gifted to the Saint Catherine of Mount Sinai monastery. It now honors Catherine of Alexandria. She was martyred in Alexandria, Egypt in 305 AD at the age of 18. On the outside of the temple, the ancient architectural elements continue to stand out and impress...

Αγία Αικατερίνη Ημερομηνία εορτής: 25/11/2017 Τύπος εορτής: Σταθερή. Εορτάζει στις 25 Νοεμβρίου εκάστου έτους.Πολιούχος: Κατερίνη, Σητεία Κρήτης

Ιερά Λείψανα: Τα Ιερά Λείψανα της Αγίας βρίσκονται αδιάφθορα στην Ιερά Μονή Σινά. Δάκτυλος της Αγίας βρίσκεται στη Συλλογή των Ανακτόρων του Μπάκινγχαμ Λονδίνου. Αποτμήματα του Ιερού Λειψάνου της Αγίας βρίσκονται στη Μονή Χιλανδαρίου Αγίου Όρους, στον ομώνυμο Ναό Ν. Λιοσίων Αττικής, στη Μονή Κύκκου Κύπρου και στη Λαύρα Αγίου Αλεξάνδρου Νέβσκι Αγίας Πετρουπόλεως.

Αἰκατερῖνα, καὶ σοφὴ καὶ παρθένος· Ἐκ δὲ ξίφους, καὶ Μάρτυς, ὦ καλὰ τρία! Εἰκάδι πέμπτῃ ἄορ κατέπεφνεν ῥήτορα Κούρην.

Βιογραφία Η Αγία Αικατερίνη καταγόταν από οικογένεια ευγενών της Αλεξάνδρειας, «θυγάτηρ βασιλίσκου τινός ονομαζομένου Kώνστου», και μαρτύρησε στις αρχές του 4ου αιώνα μ.Χ. (304 μ.Χ.) Ήταν ευφυέστατη και φιλομαθής. Ήδη σε ηλικία δέκα οκτώ χρονών κατείχε τις γνώσεις της ελληνικής, ρωμαικής και λατινικής φιλολογίας και φιλοσοφίας, δηλαδή γνώριζε τα έργα του Oμήρου, του λατίνου ποιητή Bιργίλιου, του Aσκληπιού, του Iπποκράτη και Γαληνού των ιατρών, του Aριστοτέλη και του Πλάτωνα, του Φιλιστίωνα και του Eυσέβιου των φιλοσόφων, του Iαννή και Iαμβρή των μεγάλων μάγων, του Διονυσίου και της Σιβύλλης και άλλων. Ήταν όμως και άρτια καταρτισμένη στα δόγματα της χριστιανικής πίστης.

Όταν επί Μαξεντίου (υιός του Mαξιμιανού) διεξαγόταν διωγμός εναντίον των χριστιανών, η Αικατερίνη δε φοβήθηκε, αλλά με παρρησία διέδιδε πώς ο Ιησούς Χριστός είναι ο μόνος Αληθινός Θεός. Για το λόγο αυτό συνελήφθη από τον έπαρχο της περιοχής, ο οποίος προσπάθησε με συζητήσεις να την πείσει να αρνηθεί την πίστη της. Όταν ο έπαρχος διαπίστωσε την ανωτερότητά των λόγων της Αικατερίνης, συγκάλεσε δημόσια συζήτηση με τους πιο άξιους ρήτορες της Αλεξάνδρειας, τους οποίους όμως η Αικατερίνη αποστόμωσε. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά κάποιοι από τους συνομιλητές της Αικατερίνης πείσθηκαν για τους λόγους της και ασπάστηκαν την Χριστιανική Πίστη.

Μπροστά σε αυτή την κατάληξη, ο έπαρχος διέταξε να τη βασανίσουν σκληρά με την ελπίδα πώς η αγία θα λύγιζε και θα αρνιόταν τον Χριστό. Όμως η Αικατερίνη έμεινε ακλόνητη στην πίστη της. Τελικά αποκεφαλίσθηκε, ύστερα από διαταγή του έπαρχου.

Ἀπολυτίκιον Ἦχος δ'. Ἡ ἀμνάς σου Ἰησοῦ, κράζει μεγάλη τῇ φωνῇ. Σὲ Νυμφίε μου ποθῶ, καὶ σὲ ζητοῦσα ἀθλῶ, καὶ συσταυροῦμαι καὶ συνθάπτομαι τῷ βαπτισμῷ σου· καὶ πάσχω διὰ σέ, ὡς βασιλεύσω σὺν σοί, καὶ θνήσκω ὑπὲρ σοῦ, ἵνα καὶ ζήσω ἐν σοί· ἀλλ᾽ ὡς θυσίαν ἄμωμον προσδέχου τὴν μετὰ πόθου τυθεῖσάν σοι. Αὐτῆς πρεσβείαις, ὡς ἐλεήμων, σῶσον...

Ο ναός αναγέρθηκε στην τοποθεσία όπου προηγουμένως βρισκόταν παλαιότερη πρωτοχριστιανική βασιλική, της οποίας τα ίχνη είναι ακόμα ορατά στην εσωτερική αυλή του σημερινού ναού. Ο αρχικός ναός είχε χτιστεί με τη σειρά του επάνω σε ερείπια αρχαίου Ιερού της θεάς Αρτέμιδος, κατά το έθος των βυζαντινών να οικοδομούν βυζαντινούς ναούς πάνω σε αρχαίους ελληνικούς ναούς. Μπροστά από τον Αρχαϊκό Ναό πιθανότατα λειτουργούσαν ρωμαϊκά λουτρά, που κατασκεύασε ο Αυτοκράτορας Αδριανός (117 -138 μ.Χ.)

Ο σημερινός ναός λοιπόν αναγέρθηκε στο δεύτερο τέταρτο του 11ου αιώνος μ.Χ. (1025 -  1050 μ.Χ.) και ήταν αρχικά αφιερωμένος στους αγίους Θεοδώρους.

Η παντελής έλλειψη ιστορικών πηγών δεν μας επιτρέπει να γνωρίζουμε αρκετά πράγματα για το διάστημα που μεσολάβησε μεταξύ της ανεγέρσεως του ναού και του 18ου αιώνος μ.Χ., όπου φαίνεται να είχε ήδη περιέλθει σε κακή κατάσταση, τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά.

Στις 19 Φεβρουαρίου 1767 μ.Χ., ο μητροπολίτης Αθηνών Βαρθολομαίος, με τη μεσολάβηση του Σιναΐτη πρωτοσύγκελου Ιωνά και με τη συγκατάθεση των προυχόντων της τουρκοκρατούμενης Αθήνας, δώρισε την εκκλησία στην μονή της Αγίας Αικατερίνης του Όρους Σινά. Η εκκλησία δηλαδή μετατράπηκε σε μετόχι της Μονής του Σινά, προκειμένου  να διαμένουν εκεί οι Σιναΐτες μοναχοί, κατά τις επισκέψεις τους στην Αθήνα. Ο Ιωνάς εν συνεχεία επισκεύασε τον ναό και τον αφιέρωσε στην προστάτιδα του Σινά, Αγία Αικατερίνη. Ανάμνηση του γεγονότος ότι ο ναός παλιότερα ήταν αρχικά αφιερωμένος στους Αγίους Θεοδώρους αποτελεί η ασημένια εικόνα του τέμπλου, ευρισκομένη αριστερά αυτή της Αγίας.

Οι Σιναΐτες με τον καιρό αγόρασαν, παρακείμενες εκτάσεις, συνολικής έκτασης 4 περίπου στρεμμάτων επεκτείνοντας τα όρια του μετοχίου τους. Οι φοίνικες που κοσμούν τον προαύλιο της Εκκλησίας έως τη σήμερον, είναι φυτεμένοι από τότε!

Κατά την διάρκεια της ελληνικής επαναστάσεως η εκκλησία, της Αγίας Αικατερίνης πλέον, υπέστη σοβαρές ζημιές. Το 1839 μ.Χ. λοιπόν πραγματοποιήθηκαν εργασίες επισκευές του ναού διά τις ανάγκες του εκκλησιάσματος, μετά προσθηκών στη βόρεια, στη νότια και τη δυτική πλευρά του ναού. Στους εξέχοντες τακτικά εκκλησιαζομένους ενορίτες της μεταεπαναστατικής περιόδου υπήρξε στρατηγός Μακρυγιάννης (διέμενε στη γωνία των οδών Μακρυγιάννη...