Restaurant Burgerzaken Leiden — Restaurant in Leiden

Voor de ingang hangt al vele maanden een palm half uit zijn pot, ik heb altijd geleerd dat een ondernemer die dat niet opvalt...ook zijn keuken niet goed controleert. Ooit was dit (zelfs langere tijd) een gezellige ontmoetingsplek, ik denk ik gebruik maar eens een ander woord dan de ontelbare ´super´s´ hieronder: superrr leuk, super-tof, helemaal superrr... Wat een vervlakking toch: gelijke mensjes, gelijke woordjes, gelijke gedachten, echt een saaie boel. Er hing een heerlijke sfeer vooral omdat de eigenaar/uitbater bewust had gekozen voor een subtiele balans tussen kortdurend koffiebezoek en wat langer verblijvende ´eters´ en er lag een keur van kranten en tijdschriften ter beschikking. De prachtige imposante leestafel die er stond was van enorme meerwaarde voor de hele zaak en zelfs de binnenstad, regelmatige bezoekers troffen elkaar en de zaak was een echt ´begrip´ in Leiden. De tijden zijn veranderd. De uitbater bedacht dat je op de plaats van de leestafel net zo goed drie tafeltjes vol met ´eters´ kwijt kon. De verwachte extra inkomsten voor de uitbater ´wonnen het´ dus (zoals zo vaak) van zijn ´eerste intentie van ooit´, ze wonnen van het plezier van de startende ondernemer en zo dus ook van de drang en de wil van die uitbater om naast het maken van winst er vanuit sociaal perspectief ook toe ´te willen doen´. Nu resten er in Burgerzaken zoals in elke ´snelle formule ´eettent slechts nog mensen die uitsluitend in de tegenover hen zittende eter geïnteresseerd zijn. De zaak is volgepropt met tafeltjes en door het midden loopt een eenzaam aanbreng- en ophaalspoor, buiten zitten aan de Breestraat vlak voor de zaak is zeer winderig, lawaaierig en waarschijnlijk nauwelijks vol te houden. Er staan een paar tafeltjes die vrijwel nooit bezet zijn. Eigenlijk dus zoals bijna overal in de stad Leiden de zaken nu ingericht zijn en op die manier is de zaak Burgerzaken dus tot mijn grote spijt vervallen tot één van de tientallen tot honderden doorsnee horecazaken in de hele omgeving van het centrum van de ooit gezellige stad. Een eenzaam en treurig stapeltje verlopen tijdschriften ligt nog in een onbelangrijk hoekje te wachten tot het weer een keer vastgepakt wordt terwijl goedkope diensters er vlak langs maar heen en weer razen. ´Pas op, were bringing the food in!´ (Woodstock1969!!😊) echter gaat dat niet meer zoals vroeger, bedenk ik terwijl ik het met een zekere weerzin aanschouw. En weer is er een ontmoetingsplek minder in het toch al zo eenzame en versteende Nederland, het kapitaal leidt tot een samenleving zonder gemeenschapszin, Marx had gelijk: wanneer 'het geld' keihard rendeert schiet de samenleving erbij in. ´Ilja Pfeijffer´ zag ik er ooit nog wel eens tevreden zitten, gepositioneerd vlak achter het imposante glaswerk en onder de majestueuze kroonluchter die dreigend boven hem hing. Nu kijk ik niet eens meer opzij, de zaak prikkelt gewoon niet meer. En Ilja is gevlucht naar Genua waar ze nog wel weten dat leven niet alleen maar uit geld verdienen bestaat. Gelijk heeft hij. Maar toch, de eigenaar zou moeten overwegen om zijn prachtige leestafel weer terug te brengen in zijn zaak, de zaak verdient die tafel namelijk. Inzichten die indalen hebben soms even de tijd nodig. Inmiddels is er weer een mini leestafeltje teruggeplaatst, het is te herkennen aan een klein Perzisch tapijtje dat eronder ligt. Covid zorgt voor nieuwe inzichten! Met de tijdschriften en talrijke dagbladen ´van vroeger´ gaat het nog steeds slecht; daarvan resteert er nog maar ééntje.. Jammer dat je als gast zelf een krant moet meenemen natuurlijk, de kosten van dagbladen staan ook in geen verhouding tot alle andere kosten in een restaurant. Afwachten maar, veel hoop op 'beter' heb...

This restaurant was, without a doubt, the worst experience of my life. We were a group of 40 people crammed like cattle into a tiny, low-ceilinged basement that echoed unbearably. I could only hear the person directly next to me.

They started by taking drink orders, which took 45 minutes to arrive because the only access to the room was via a steep, narrow staircase. Only after that did they take food orders. We arrived at 7 PM and were served at 9 PM.

For €40, we got a small main dish, one drink, and an unremarkable dessert. Fries were offered as an extra, but they came at an additional cost. Due to the overwhelming noise, orders were poorly understood, and some fries were brought to the table alongside the dessert. They sat there untouched, but we were still charged for them.

When you go to a restaurant, you expect to be welcomed, enjoy your time, and feel valued—not to leave feeling...

In an old building with lots of vintage elements, we had a bread lunch. One with cheese and one with meat. It was OK, but not special. A Turkish white bread with butter and a lot of rocket salad on top. In other places, you would get the question of whether you prefer white or whole corn. In this restaurant, you just get the white bread. Price/quality level out of balance compared to other similar brasserie style restaurants.

Our table was in front of the open kitchen. When we sat down we saw a big plate of undefined baked meat on the gas pit. It didn't look quite hygienic.

Toilets are clean. Soap and paper towels...