Chiesa di San Giovanni in Foro — Attraction in Verona

La iglesia de San Giovanni se construyó originalmente sobre el decumanus maximus, la principal vía romana, ahora Corso Porta Borsari. El término "in Foro" se refiere a la ubicación frente al Foro, el centro de la ciudad reconstruido en forma románica tras el incendio que destruyó gran parte de Verona en 1172, un hecho anotado en las palabras de un tríptico de tablillas de mármol frente a Corso Borsari: "A-DNI MCLXXII combusta est civitas Verone". Durante la Edad Media fue la iglesia parroquial de una gran área que se extendía desde Via Sant'Eufemia hasta la antigua Via San Salvatore y el río Adige. En 1902, las obras de consolidación del campanario sacaron a la luz importantes restos carbonizados que datan del incendio, con elementos de crenulaciones, rendijas de fuego y un puente levadizo: evidencia de que la estructura fue reconstruida a partir de una antigua torre defensiva de la ciudad. Varios años más tarde, una caída de yeso en las paredes exteriores de la iglesia descubrió la estructura románica subyacente en bandas de piedra de toba y adoquines. La eliminación del yeso de las paredes interiores reveló algunos frescos, incluida una Madonna amamantando al niño, San Juan Evangelista y San Juan Bautista, que datan de las décadas de 1360-1380. Durante la era del Renacimiento, la iglesia aparentemente perdió importantes estructuras exteriores y terrenos. La entrada actual está casi oculta entre los edificios a lo largo de la calle de la ciudad, mientras que en un momento hubo una puerta que conducía a un atrio cerrado: las obras para reconstruir la calle mostraron la presencia de cuatro bases de columnas originales en mármol rojo. El interior románico original ha sido modificado por reformas realizadas en el Barroco y la época moderna, pero aún conserva pinturas de Antonio Giarola (conocido como "il Cavalier Coppa") y Claudio Ridolfi. En un nicho de la pared izquierda hay una escultura de la Virgen con el Niño, que data de finales del siglo XIII-XIV, con la escritura gótica "Mons. Pulia me fecit, orate me pro eo" (Monseñor Pulia me hizo: rezar para mi). La inscripción se refiere a un artista y escultor ecléctico conocido como Maestro Pulia o Poia, muy estimado en la corte de la familia Scala y nombrado pintor de iglesias en el testamento de 1298 del obispo Bonincontro. La interpretación realista de la Virgen muestra el esfuerzo del artista por ir más allá de la rígida iconografía típica de la escultura anterior. En el exterior, el arquitrabe del portal renacentista lleva una inscripción tallada con el nombre del donante, Benedetto Rizoni, famoso prelado y comentarista de las Escrituras, con el "erizo desenfrenado" de los brazos de la familia. Sobre el portal hay tres estatuas de Girolamo Giolfino, que representan a San Juan Evangelista en el centro, con San Pedro y San Pablo a izquierda y derecha. Nicolò, sobrino de Girolamo, pintó el fresco en la luneta que muestra a San Juan...

Jedyny kościół w Weronie po wezwaniem św. Jana Ewangelisty graniczący z rzymskim forum. Jest prawdopodobnie bardzo stary, możliwe, że pochodzi z epoki paleochrześcijańskiej, ale po raz pierwszy wspomniano o nim w dokumencie z 959 r. W 1172 r. został istotnie uszkodzony przez pożar miasta. Pod koniec XIV w. we wnętrzu powstał cykl fresków, z których zachowały się tylko przedstawienia Madonny Karmiącej, św. Jana Chrzciciela i św. Jana Ewangelisty. Do wnętrza wchodzi się od Via Porta Borsari przez skarb kościoła - renesansowy portal Hieronima Golfino, w którego lunecie znajduje się fresk Nicoli Giolfino przedstawiający św. Jana na wyspie Patmos. Fasada jest typowa dla werońskiego stylu romańskiego z rzędami kwadratowych ciosów tufowych na przemian z rzędami cegieł i dodatkiem kilku warstw bruku w górnej części ściany oraz kamiennymi płytami w części dolnej. W północnej stronie kościoła znajduje się dzwonnica na podstawie kwadratu. Kościół zbudowany jest na planie prostokątnej sali, poprzedzonej przedsionkiem, od którego jest oddzielony kolumnadą. Sala nakryta jest dachem dwuspadowym z odsłoniętymi więźbami, atrium nakrywa drewniana attyka ze zdobionymi kasetonami, a apsydę nakrywa obniżone sklepienie krzyżowe. Wnętrze ma surowy wygląd, z odsłoniętymi ścianami.Kościół ma bardzo unikalną cechę: łuk triumfalny górujący nad głównym ołtarzem i chór są lekko pochylone w lewo (os trony patrzącego) na pamiątkę Jezusa, który umarł na krzyżu z głową pochyloną na prawo. W ołtarzu chóru obraz G. B. Rossiego znanego jako il Gobbino przedstawiający Jezusa ukrzyżowanego z Matką Boską Bolesną u stóp, św. Janem Ewangelistą, św. Dominikiem oraz św. Franciszkiem di Paola i św. Franciszkiem z Asyżu. Na suficie widać fresk, w którego centrum ukazany jest Duch Święty jako gołębica wylewająca siedem darów na lud Boży. Nad ołtarzem znajdują się nisze z 8 posrebrzanymi posągami z brązu przedstawiającymi trzy Cnoty Teologiczne i cztery Cnoty Kardynalne. Pomiędzy kaplicą Madonny i kaplicą św. Teresy znajduje się wizerunek z XIII wieku z łacińskim napisem w stylu gotyckim. W kaplic św. Teresy znajduje się przeszklony...

This is a beautiful church on one of the main streets in the historical old town of Verona. The church dates back to the tenth century and was built on foundations from the Roman times. There are many beautiful mosaics and frescoes, and the architecture reflects to its age. The entrance is free and it is certainly worth a visit when you...