Wat May Souvannapoumaram — Attraction in Luang Prabang

Vat Mai Suwannaphumaham (1788 et rénové en 1821, 1891, 1943 et 1963) (Nom : Monastère du nouveau village (à la place du village du pilier des éléphants)) Construit vers la fin du 18ème siècle selon certaines sources, c'est un des rares temples à ne pas avoir été brûlé par les Hos (Pavillons Noirs). Le toit du sim à cinq pans est dans le pur style de Luang Phabang. La véranda constitue l'originalité du temple : richement décorée à la feuille d'or sur du stuc, les fresques représentent des épopées du Ramayana ainsi que des scènes quotidiennes illustrant la vie et la faune du Laos. L'intérieur du temple est décoré de motifs traditionnels de couleurs or, rouge et noire et renferme de belles statues en bois de différentes époques. La population se relaie jour et nuit pour accomplir cet acte de dévotion. Le Vat Mai Suwannaphumaham ou Vat Mai (Nouveau Monastère) est l’un des plus grands et des plus beaux temples de Luang Phabang. Sa situation centrale (devant le marché de nuit, voisinant le Palais Royal) en fait aussi l’un des plus visités de l’ancienne ville royale. Ce Vat fut construit par le roi Anourout. Sa restauration, durant le règne du roi Manthatourat (1817-1836) lui donna son nom définitif de "Nouveau Monastère". Ce temple a une grande importance pour les lao de Luang Phabang. Il a servi un temps de temple pour la famille royale, et a abrité longtemps le Pha Bang (de 1894 à 1947), ce palladium, cet emblème mystique national du pays, et ce après que les Chinois eurent dévasté la ville dans la seconde moitié du 19ème siècle. Il fut, de plus, la résidence du plus haut dignitaire Bouddhiste Lao, Phra Sangkharat. Durant Pimai, le Nouvel An Lao, le Pha Bang est exposé dans ce temple durant 3 jours. Les lao de tout le pays viennent alors dévotement arroser d’eau la statue sacrée, emblème du Laos, en faisant leurs vœux. Toiture exceptionnelle à 5 étages. Porche perpendiculaire, véranda portique avec mur d’entrée complètement sculpté de scènes du Jataka Vesantara (1968) recouvertes de feuilles d’or.

Wat Mai Suwannaphum Aham (1788 and renovated in 1821, 1891, 1943 and 1963) (Name: Monastery of the new village) Built in the late 18th century according to some sources, it is one of the few temples that has not been burned by the Ho (Black Flag). The roof of the five-sided sim is in the style of Luang Phabang. The veranda is the originality of the temple richly decorated with gold leaf on stucco, frescoes represent epics of Ramayana and daily scenes depicting life and fauna of Laos. The interior of the temple is decorated with traditional colors or patterns, red and black and contains beautiful wooden statues from different eras. The Wat Mai Suwannaphumaham (New Monastery) is one of the largest and most beautiful temples in Luang Phabang. The central location (to the night market, voisinant the Royal Palace) makes it also one of the most visited of the old royal city. This Wat was built by King Anourout. Its restoration during the reign of King Manthatourat (1817-1836) gave it its final name of "New Monastery". This temple is of great importance for Lao Luang Phabang. It served as a temple of time for the royal family, and was home long Pha Bang (1894 to 1947), the palladium, the National mystic emblem of the country, and after that the Chinese had devastated the city in the second half 19th century. He was, moreover, the residence of the Lao Buddhist highest dignitary, Phra Sangkharat. During Pimai, the Lao New Year, the Pha Bang is exposed in this temple for 3 days. Lao across the country then come devoutly sprinkle water the sacred statue, symbol of Laos, by their vows. Exceptional roof with 5 floors. Perpendicular porch, veranda porch entrance wall completely carved scenes from the Jataka Vesantara (1968) covered...

ວັດໃຫມ່ຊື່ເດີມແທ້ຂອງວັດນີ້ຊື່ວ່າ ວັດສີ ສຸວັນນະພູມມາຣາມ ແຕ່ສ່ວນຫຼາຍມັກເອີ້ນກັນສັ້ນໆວ່າ ວັດໃຫມ່ ເພາະວັດນີ້ໄດ້ສ້າງທັບວັດເກົ່າແກ່ເດີມທີ່ມີຊື່ວ່າ: ວັດສີພູມ ເມື່ອງວກເບິ່ງຈາກຈອມພູສີເບິ່ງລົງມາຈະເຫັນວິວ ແລະ ພື້ນທີ່ວັດທັງຫມົດຂອງວັດຢ່າງສວຍງາມ. ວັດນີ້ຖືກສ້າງຂຶ້ນເມື່ອຊ່ວງສັດຕະວັດທີ່ XIX ປີ ຄ.ສ 1796 ໃນລາຊການຂອງເຈົ້າອະນຸຣຸດ ເຊິ່ງເປັນພະເຈົ້າມະຫາອຸຕຕະມະວົງສ໌ຂົງສີສັຕນາຄນະຫຸດ

ມະຫາຣາຊທານີລ້ານຊ້າງຮົມຂາວ ຫຼວງພະບາງ. ຕໍ່ມາປີ ຄ.ສ 1821 ເຈົ້າມັນທາຕຸລາດ ເຊິ່ງເປັນໂອຣົດ ໄດ້ປະຕິສັງຂອນຕໍ່ເຕີມຄືນໃໝ່ ແລ້ວໃສ່ຊື່ວັດນີ້ວ່າ: ວັດໃຫມ່ ສີສຸວັນນະພູມມາຣາມ ຢ່າງເປັນທາງການ ເຊິ່ງມີຄວາມໝາຍວ່າ ຄວາມຈະເລີນຮຸ່ງເຮືອງ ຄືພື້ນແຜ່ນດິນຄຳ, ແຕ່ຄຳວ່າ ໃໝ່ ທີ່ປະຊາຊົນພາກັນເອີ້ນເພາະວ່າ ຊົງສິມເປັນສະຖາປັດຮູບແບບໃໝ່ ແລະ ມີຄວາມຮຸ່ງເຮືອງງົດງາມ. ມາຮອດປີ ຄສ 1891 ເຈົ້າຊີວິດສັກກະລິນໄດ້ບູລະນະພ້ອມຕົກແຕ່ງຄືນໃໝ່ອີກຄັ້ງ ແລະ ມາຮອດປີ ຄ.ສ 1894 ເຈົ້າຊີວິດສັກກະລິນໄດ້ອະພິເສກຫົດສົງສະຖາປະນາແຕ່ງຕັ້ງ ພະມະຫາລາຊຄູຕັນ ເປັນສົມເດັດພຣະສັງຄະຣາຊອົງທຳອິດແຫ່ງຣາຊອານາຈັກຫຼວງພະບາງ ແລະ ໃນປີດຽວກັນນີ້ ເຈົ້າຊີວິດສັກກະລິນ ຍັງໄດ້ອາຣາດທະນາອັນເຊີນເອົາພະບາງພຸທທະລາວັນ ຈາກວັດວິຊຸນນະຣາຊມາປະດິດສະຖານໄວ້ຢູ່ວັດໃໝ່ແຫ່ງນີ້, ຕັ້ງແຕ່ນັ້ນເປັນຕົ້ນມາ. ອັນເນື່ອງມາຈາກວັດຢູ່ໃກ້ກັບພະຣາຊະວັງຫຼວງ ແລະ ນັບແຕ່ນັ້ນເປັນຕົ້ນມາ ວັດໃໝ່ ສີສຸວັນນະພູມມາຣາມແຫ່ງນີ້ ຈຶ່ງເປັນບ່ອນຈັດພິທີພຣະພິພັທນ໌ກ່າວຖວາຍສັຕຕະຍາບັນປະຕິຍານ ຕົນ (ກິນນໍ້າສາບານ) ຂອງຂ້າຣາຊການບ້ານເມືອງເພື່ອເປັນຂ້າຣາຊການທີ່ດີ, ຊື່ສັດ (ສັດຊື່) ແລະ ຈົ່ງຮັກພັກດີ ຕໍ່ໜ້າທີ ຢູ່ຕໍ່ໜ້າອົງພະບາງໃນແຕ່ລະປີ. ວັດໃໝ່ໄດ້ຖືກບູລະນະ ປະຕິສັງຂອນຕໍ່ເຕີມຄືນໃໝ່ ຜ່ານຫຼາຍຍຸກຫຼາຍສະໄໝ ແຕກຕ່າງກັນ ແລະ ຊື່ຂອງວັດກໍ່ໄດ້ປ່ຽນໄປຕາມການເວລາຕາມຍຸກສະໄໝ ເຊັ່ນດຽວກັນ ເຊິ່ງຍັງຄົງໄວ້ເປັນຊື່ທາງການປະຈຸບັນນີ້ແມ່ນ ວັດໃຫມ່ ສຸວັນນະພູມມາຣາມ ແປວ່າ: ອາຮາມທີ່ຕັ້ງຢູ່ໃນພື້ນແຜນດິນທອງຄຳ ໝາຍເຖິງຄວາມຮຸ່ງເຮືອງເຫຼື້ອງລືອາລາມ. ອາຮາມເປັນຫຼັງຄາ 5 ຊັ້ນ, ຕາມລັກສະນະຂອງສະຖາປັດຕະຍະກໍາແບບລາວປະສົມແບບລື້ ແຕ່ເດີມຫຼັງຄາມຸງດ້ວຍດິນຂໍແບບຫຼວງພະບາງທົ່ວໄປ ເມື່ອປະຕິສັງຂອນຄັ້ງລ່າສຸດ ຈຶ່ງປ່ຽນມາມຸງດ້ວຍກະເບື້ອງສີແດງເຄືອບເຫຼື້ອມ, ອາຄານໂຕອຸໂບສົດ (ສິມ) ເປັນລັກສະນະອາຄານຊົງໂລ່ງ ຫຼັງຄາມີຂະໜາດໃຫຍ່ ມີຊາຍຄາປົກຄຸມທັງສີ່ດ້ານສອງລະດັບຕໍ່ເນື່ອງກັນ. ດ້ານຂ້າງມີຖານຍື່ນອອກມາຮັບກັບຊາຍຄາເປັນລະບຽງທັງສອງຂ້າງ ຝ່າຍຕາເວັນອອກ ແລະ ຕາເວັ້ນຕົກ ທີ່ທອດຍາວລົງມາເກືອບຮອດພື້ນດິນ

ແມ່ນໄດ້ມີຕໍ່ເຕີມພາຍຫຼັງເມື່ອປີ ຈ.ສ 1253 ໂດຍສົມເດັດພະເຈົ້າສັກກະຣິນທຣ໌ຄຳສຸກ ເທິງຍອດຫຼັງຄາເປັນໜ້າຈົ່ວຂະໜາດໃຫຍ່ ໂດຍມີຫຼັງຄານ້ອຍໆ ຊ້ອນຢູ່ອີກຊັ້ນໜຶ່ງເຄິ່ງກາງຂອງຫຼັງຄານ້ອຍປະດັບດ້ວຍຍອດຊໍ ຟ້າ ສາມຍອດ ໝາຍເຖິງພະພຸທພະທັມ ແລະ ພະສົງ (ເປັນວັດຫລວງທີ່ຍອດຊໍ່ຟ້າແຕກຕ່າງຈາກວັດອື່ນ), ທັງດ້ານໜ້າ ແລະ ຫຼັງມີອາຄານເປັນຫໍສາລາຂວາງສ້າງຂຶ້ນຕິດກັນກັບ ສິມ ເຊິ່ງມາຕໍ່ເຕີມປະດັບປະດາຕົກແຕ່ງພາຍຫຼັງເຊັ່ນກັນເມື່ອປີ ຈ.ສ 1315 ໃນສະໄໝສົມເດັດພຣະສັງຄະຣາຊບຸນທັນ ອົງສຸດທ້າຍແຫ່ງຣາຊອານາຈັກລາວໄດ້ຈັດການຊ້ອມແຊມ ແລະ ສ້າງຫໍຂວາງໜ້າກອ່ນນີ້ຂຶ້ນ ມີເສົາໃຫຍ່ຮຽງກັນໂສຄວາມໂດດເດັ່ນທ່ານ້ຳກ່ຽງພອກຄຳປິວລວດລາ ຍລາວຢ່າງສວຍງາມ ປະຕູຫຼັກຂອງສິມດ້ານໜ້າຝາແກະສະລັກດ້ວຍຮູບນາງສີດາ ໃນເລື່ອງລາມາຍານະພອກຄຳປິວ ສຳລັບ ຝາຜະນັງດ້ານໜ້າອຸໂປສົດສິມແກະສະລັກຊີມັງມາປະສົມ ເຮັດປະທາຍເພັດປັ້ນຮູບ ທັງຝາ ເປັນຮູບພາບເລື່ອງລາວຂອງພະເວດສັນດອນຊາດົກ ໂດຍຊ່າງສະກຸນເພັຍຕັນ ຊ່າງຫຼວງປະຈຳຣາຊສຳນັກໃນຣາຊການເຈົ້າມະຫາຊີວິດ ສີສະຫວ່າງ ວົງ. ແກະສະລັກຮູບພາບປິດຄຳປິວທັງຫມົດໃຫ້ຮຸ່ງເຮືອງເຫຼືອງເຫຼື້ອ ມງາມຕາ ແລະ ກົມກືນກັບສີລະປະລາວ, ດ້ານລຸ່ມສຸດແມ່ນຮູບສັດຊະນິດຕ່າງທີ່ມີໃນລາວ. ຂ້າງນອກດ້ານໜ້າ ກົງກັນຂ້າມກັບ ອາຮາມ ມີພຣະທາຕ 1 ອົງ ກໍ່ດ້ວຍດິນຈີ ບໍ່ທາສີ. ບັນຈຸອັດຖິເປັນຊົງດອກບົວສີ່ຫຼ່ຽມ, ດ້ານຂ້າງເບື້ອງເໜືອມີ ຫໍຊົງຕູບເປັນອູບມຸງນ້ອຍ ກໍ່ດ້ວຍດິນຈີໂບກປູນໝົດທັງຫຼັງ ຫັນໜ້າອອກມາທາງຖະຫນົນ ເມື່ອກ່ອນເປັນບ່ອນພຣະສົງເຂົ້າໄປນັ່ງສະມາທິ ເອີ້ນວ່າ: ເຂົ້າກຳມະຖານແຕ່ປະຈຸບັນນີ້ເປັນບ່ອນປະດິດສະຖານພຣະພຸທທະຮູ ບອົງນ້ອຍ ເພື່ອຂາບໄຫວ້ສັກກາລະບູຊາ, ເບື້ອງໃຕ້ມີຫໍອູບມຸງຂະໜາດໃຫຍ່ ກໍ່ດ້ວຍດິນຈີໂບກປູນທັງອາຄານ, ຂ້າງໃນມີພຣະພຸທທະຮູບອົງໃຫຍ່ປາງມານວິໄຊ ແຕ່ຫັນພະພັກ (ຫນ້າ) ມາທາງສິມ ເຂດນີ້ສັນນິຖານວ່າເປັນບ່ອນສິມເກົ່າ. ໃນຊ່ວງປີໃໝ່ລາວຂອງທຸກໆປີ ໄດ້ມີການອັງເຊີນ ພະບາງພຸທທະລາວັນ ຈາກຫໍພະບາງ ໃນຫໍພິພິທະພັນແຫ່ງຊາດ ຫຼວງພະບາງ ແຫ່ມາປະດິດສະຖານທີ່ຜາມພະບາງ ໜ້າສິມວັດໃໝ່ແຫ່ງນີ້...

Wat Mai Suwannaphumaham This is one of the grandest and most impressive temples in Luang Prabang. Built in 1788 having taken 70 years to complete, it housed the golden Pra Bang Buddha palladium of Luang Prabang between 1894 and 1947. Wat Mai means “New Monastery” and it was here that the Pra Sangkharat, the highest Buddhist dignitary in Laos, resided from 1894. Restoration took place in 1821 during the reign of King Manthatourat (1817-36). During New Year celebrations the Pra Bang Buddha statue is brought from the Royal Palace (National Museum) to Wat Mai for its annual three day...