Lito Rooms — Hotel in Municipality of Chania

These rooms were booked on Booking.com but they were very poor. I had booked them for 3 nights but on the 3rd day I decided to leave and book myself a bit of comfort for my last night of the holiday. My room was on the second floor and whilst I did not worry about having a view the 'view' was a grubby wall about 2 feet from the door which lead out to a SMALL place to hang washing. The bathroom/toilet had a hole instead of a window, the towels left a lot to be desired and the double bed seemed to have a single sheet on it! The stairs were very narrow and curved which is quite usual for Chania old town but there was possibly only less than a quarter of them had a hand rail so a bit of an accident waiting to happen. It also advertises wi fi in all areas but I found it non...

Έμεινα δύο φορές στο συγκεκριμένο κατάλλυμα τους τελευταίους 3 μήνες. Την 1η φορά μέσω του booking.com και τη 2η φορά ο εργοδότης μου μή μπορώντας τελευταία στιγμή να βρεί κάτι άλλο. Η ειρωνεία είναι πως μετά την 1η φορά, ορκίστηκα να μη ξαναπατήσω εκεί. Ατυχία.||||Συνοπτικά, ξεχωρίζει για την αγένεια των ανθρώπων (μάλιστα έμαθα οτι ο εν λόγω κύριος είναι και πρόεδρος (;) της Ένωσης Ενοικιαζόμενων δωματίων (ή κάπως έτσι), την προχειρότητα των δωματίων και την έλλειψη καθαριότητας. Το μόνο θετικό είναι το μέρος στο οποίο βρίσκεται. Στο κέντρο της ιστορικής πόλης.||||Την πρώτη φορά λοιπόν, συναντάω μια κοπέλα η οποία μου δίνει το κλειδί και με ρωτάει ταυτόχρονα τί ώρα θα αναχωρήσω. Τις απαντάω οτι δεν γνωρίζω και οτι μάλλον θα φύγω την ώρα του check out. Το μεσημέρι, αργότερα και καθώς ξεκουράζομαι, χτυπάει η πόρτα και είναι μια άλλη κοπέλα που θέλει να μάθει τί ώρα θα αναχωρήσω. Μου έκανε εντύπωση η επιμονή τους αλλά της απάντησα το ίδιο. Την επόμενη ημέρα, κατά τις 8μιση το πρωί και ενώ κοιμόμουν, χτυπάει η πόρτα δυνατά. Δεν ανοίγω αλλά ρωτάω ποιός είναι. Ήταν ο ιδιοκτήτης που ρωτούσε τί ώρα θα αναχωρήσω. Εννοείται οτι "τα άκουσε" κανονικά.||||Στα δωμάτια τώρα.||Την πρώτη φορά έμεινα στον επάνω όροφο. Δωμάτιο με τα απολύτως βασικά, σεντόνια και πετσέτες που δεν ενέπνεαν σιγουριά, τοίχοι βρώμικοι που δεν βάφτηκαν για πολλά χρόνια, μπάνιο "ανεκτό" και μια κλασσική πόρτα δωματίου που έμπαζε απο παντού, καθιστώντας την οποια "ιδιωτικότητα" ένα μακρινό όνειρο.||||Την δευτερη φορά, καθώς τα επάνω δωμάτια ήταν γεμάτα, μας έδειξε το δωμάτιο του ισογείου λεγοντας με περισσή αγένεια "αυτό είναι και αν θέλετε", προφανώς γνωρίζοντας οτι θα δυσκολευόμασταν να βρούμε αλλού. Ένα δωματιο που σε παραπέμπει σε ταινίες με ανθρώπους-δούλους. Βρώμικο, ανήλιο με μια πόρτα στον φωταγωγό (όπου καταλήγουν οι σωλήνες της αποχετευσης), έναν ανεμιστήρα που σιχαινόσουν τον αέρα του αφού απο την σκόνη δεν μπορούσες να δείς ουτε τους "έλικες", μυρωδιά "κλεισούρας", μπάνιο μεγάλο αλλά τραγικό κατα τ'αλλα και σεντόνια χείρότερα απο την πρώτη φορά.||||Αν δεν είναι εξωφρενική ανάγκη, σας προτείνω να...

This is a kind of accomodation you might be able to put up with if everything else fails or you're desperate for other reasons. You feel really trapped inside this building, with staircases that were never built for carrying large suitcases, and the rooms are not of the kind you would want to spend much time in. So get your gear in, get out for a night in the city and go back only for some...